4.SÖZ-Osmanlica

[FaKiR]

4.Söz

Sözler

دردنجى سوز ​

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ٭ اَلصَّلٰوةُ عِمَادُ الدِّينِ​

نماز، نه قدر قيمتدار و مهمّ، هم نه قدر اوجوز و آز بر مصرف ايله قزانيلير، هم نمازسز آدم نه قدر ديوانه و ضررلى اولديغنى، ايكى كرّه ايكى درت ايدر درجهسنده قطعى آكۡلامق ايسترسهكۡ؛ شو تمثيلى حكايهجگه باق، گور:​

بر زمان بر بيوك حاكم، ايكى خدمتكارينى، (هر بريسنه يگرمى درت آلتون ويروب) ايكى آى اوزاقلقده خاص و گوزل بر چيفتلگنه إقامت ايتمك ايچون گوندرييور. و اونلره أمر ايدر كه: "شو پاره ايله يول و بيلت مصرفى ياپيكۡز. هم اورادهكى مسكنكۡزه لازم بعض شيلرى مبايعه ايديكۡز. بر گونلك مسافهده بر ايستاسيون واردر. هم آرابه، هم گمى، هم شمندوفر، هم طيّاره بولونور. سرمايهيه گوره بينيلير."​

ايكى خدمتكار، درس آلدقدن صوكۡره گيدرلر. بريسى بختيار ايدى كه، ايستاسيونه قدر بر پارچه پاره مصرف ايدر. فقط او مصرف ايچنده أفنديسنكۡ خوشنه گيدهجك اويله گوزل بر تجارت ألده ايدر كه؛ سرمايهسى بردن بيكۡه چيقار. اوتهكى خدمتكار بدبخت، سرسرى اولديغندن؛ ايستاسيونه قدر يگرمى اوچ آلتوننى صرف ايدر. قماره مماره ويروب ضايع ايدر، بر تك آلتونى قالير. آرقداشى اوكۡا دير: "ياهو، شو ليراكۡى بر بيلته وير. تا، بو اوزون يولده يايان و آج قالميهسكۡ. هم بزم أفنديمز كريمدر؛ بلكه مرحمت ايدر، ايتديگكۡ قصورى عفو ايدر. سنى ده طيّارهيه بينديررلر. بر گونده محلِّ إقامتمزه گيدرز. يوقسه ايكى آيلق بر چولده آج، يايان، يالكۡز گيتمگه مجبور اولورسكۡ." عجبا شو آدم عناد ايدوب، او تك ليراسنى بر دفينه آناختارى حكمنده اولان بر بيلته ويرمهيوب، موقّت بر لذّت ايچون سفاهته صرف ايتسه؛ غايت عقلسز، ضررلى، بدبخت اولديغنى، أكۡ عقلسز آدم دخى آكۡلاماز مى؟​

ايشته أى نمازسز آدم و أى نمازدن خوشلانميان نفسم!​

او حاكم ايسه؛ ربّمز، خالقمزدر. او ايكى خدمتكار يولجى ايسه؛ برى متديّن، نمازينى شوق ايله قيلار. ديگرى غافل، نمازسز إنسانلردر. او يگرمى درت آلتون ايسه، يگرمى درت ساعت هر گوندهكى عمردر. او خاص چيفتلك ايسه، جنّتدر. او ايستاسيون ايسه، قبردر. او سياحت ايسه قبره، حشره، أبده گيدهجك بشر يولجيلغيدر. عمله گوره، تقوا قوّتنه گوره، او اوزون يولى متفاوت درجهده قطع ايدرلر. بر قسم أهلِ تقوا، برق گبى بيكۡ سنهلك يولى، بر گونده كسر. بر قسمى ده، خيال گبى أللى بيكۡ سنهلك بر مسافهيى بر گونده قطع ايدر. قرآنِ عظيم الشان، شو حقيقته ايكى آيتيله إشارت ايدر. او بيلت ايسه، نمازدر. بر تك ساعت، بش وقت نمازه آبدستله كافى گلير. عجبا يگرمى اوچ ساعتنى شو قيصهجق حياتِ دنيويهيه صرف ايدن و او اوزون حياتِ أبديهيه بر تك ساعتنى صرف ايتمهين؛ نه قدر ضرر ايدر، نه قدر نفسنه ظلم ايدر، نه قدر خلافِ عقل حركت ايدر. زيرا بيكۡ آدمكۡ إشتراك ايتديگى بر پيانقو قمارينه يارى مالنى ويرمك، عقل قبول ايدرسه؛ حالبوكه قزانج إحتمالى بيكۡده بردر. صوكۡره يگرمى درتدن بر مالنى، يوزده طقسان طوقوز إحتمال ايله قزانجى مصدّق بر خزينهِٔ أبديهيه ويرمهمك؛ نه قدر خلافِ عقل و حكمت حركت ايتديگنى، نه قدر عقلدن اوزاق دوشديگنى، كندينى عاقل ظن ايدن آدم آكۡلاماز مى؟​

حالبوكه نمازده روحكۡ و قلبكۡ و عقلكۡ بيوك بر راحتى واردر. هم جسمه ده او قدر آغير بر ايش دگلدر. هم نماز قيلانكۡ ديگر مباح دنيوى عمللرى، گوزل بر نيّت ايله عبادت حكمنى آلير. بو صورتده بتون سرمايهِٔ عمرينى، آخرته مال ايدهبيلير. فانى عمرينى، بر جهتده إبقا ايدر.​

Osm.Sözler ( 26 - 28 ​