Ya Bâkî
Ne zaman lezzet alsam, tükenince elem çekerim.
Lezzetleri daim eyleyen Sensin.
Ne zaman kavuşsam, ardından ayrılığı beklerim.
Kavuşmaları sahici eyleyen Sensin.
Tattıklarım beni doyurmuyor, fazlasını isterim.
Hiç bitmez nimetler veren Sensin.
Sevdiklerim bana kalmıyor, hep kavuşmak dilerim.
Aşkıma karşılık veren Sensin.
Ne kadar çok sevdam varsa, o kadar çok veda beslerim.
Kalbime ebedî sevdalar düşüren Sensin.
Ömrüm kısa, elim yetişmiyor, kalbim kanmıyor.
Bana beka veren Sensin.
Değil mi ki, sonsuzluk arzum Sana malûm;
haşrinin sabahına eriştir beni.
Değil mi ki, kalbimde saklı ince sızıları bir Sen bilirsin;
sonsuzluk arzumu gerçekleştirerek mutmain eyle kalbimi.
Sen ki incecik sırlarımı ve küçücük himmetlerimi bilirsin;
sahipsiz bırakma ruhumu.
Senin vechine yönelmeyen her şey fena ve zevale uğrar;
vechine yönelt kalbimi.
