Ağlama, diyemiyorum..

[NİSANUR]

Ağla ey gözyaşını avcuma değil, kalbime döken dost.. Sen ağla ki gönül kuşun daha bir dertli nağmelerle yükselsin arşa.. Nur görmek istiyorsan temiz bak semaya, elini açtığın gibi, yüreğini yaktığın gibi gözlerini de yıkayıp çık huzura.. Yürek yakan hıçkırıkların, senin kurtuluş reçetendir, hayatını darmadağın eden dert ve musibetler, dünyanı alt üst eden türlü belalar seni ebede ulaştıracak kanatlardır. Bil ki sadece sınavı kazanan istediğine erişecek.. Ağlıyorsan bil ki sınavdasın, başarılı olmak için denenmek şart, zira sınava girmeden onu kazanamazdın.. Hem gözyaşı kadar yüreği temizleyen başka bir şey var mı bilmiyorum.. Üzüldün mü, kırıldın mı, canın mı yandı dök onları.. Yürek yangınlarına başka serinlik yok.. Evet, kalbimiz masumiyetini yitirse de hep iyilik bekliyor, karşılıksız, çıkarsız, sırf Allah için mutlu etmeler bekliyor, vefa bekliyor, rahatından, canından, huzurundan fedakarlık bekliyor.. Kalp bu, Allah’ın (c.c.) önemseyip her an izlediği nadide bir et parçası.. İyilik görmedi mi sarsılıyor, kötüye bakamıyor, çirkini kaldıramıyor, kabayı sindiremiyor, belki kudsiyetinden konumuna yakıştıramıyor, belki Hakk’ın huzurunda olmanın verdiği rikkat ve tedbir ile haşyetinden sarsılıyor, belki de hiç dinlenmeden her an Allah’a biraz daha yaklaşmak umuduyla atıp duruyor… Kalbin huzur bulsun istiyorsan, bağla diline O’nu, gece gündüz hasretle çağır, düşünsene hangi sevgili bu kadar ısrara dayanır..
Rabbin ki tek sahibi kalbinin,
Rabbin ki hep izleyenin,
An adını, rahmetini gönlüne çağır, ağla bu hisle binler ağla,
Allah de, yan, Allah de bağır,
O’na dökmediğin yaş, sadece yüzünü ıslatır..

...
​