yine dediğim gibi siz tarifin algılarla olan imkansızlığını ispata yöneltiyorsunuz.
diğer hususlarda dediğinize katılıyorum hatta şunuda eklemek isterimki:
Allahı kabul etmek ayrı şeydir Allaha iman etmek ise büs bütün ayrı bir şeydir..
sizin bahsettiğiniz gibi imanın olabilmesi için bir kabul etme bir boyun eğme söz konusudur..
delillerin ortaya konması Allah'a iman etmek için değil bunu arzu edenlere bir cevap niteliğindedir. iman eden kişinin varlığın delillerine ihtiyacı yoktur. onlar zaten gayba iman edenlerdir.
biz buna kısaca hidayet Allahtandır diyoruz. ve sonuç olarak aynı kapıya çıkıyor.
şiddetle katılıyorum. inanmayan insanın gerek sosyal-etik ilişkileri gerekse kişisel
evhamları ile inanan insanın durumu değerlendirilmelidir vede kıyaslanmalıdır.
inancın insana sağlamış olduğu
kolaylığın ve cevapladığı soruların ne denli çok olduğu malumunuzdur.
evet bunda da hemfikiriz. en temel düzeyde inandığımızı "tanrı"nın tarifi aynıdır. bence bundan sonra sorulması gereken
"yaşadığımız ve içinde bulunduumuz tüm ortamı bize sağlayan güç"
bunu neden yapıyor?
acaba bizden ne istiyor?
bizi seviyor mu?
yoksa sevmiyormu?
bizi bu dünyaya getirdikten sonra ölüm ile yok mu edecek?
kendini tanıtmak vede bizim onu tanıyabilmemiz için bizimle hiç irtibata geçtimi?
madem birşeyi yapan bilir öyle ise bu ustanın yarattıkları için bir yaşama programı varmıdır?
ben senin yerinde olsaydım bu soruların cevabını aradım.
şayet dersen ki o düzeni kurdu köşesine çekildi
buda işte tabiata karşı bakış açınızı sorgulamanızı gerektirir.
düşünceleriniz panteizme çıkan bir yaklaşım ile sonuçlanabilir,
lakin siz en başta tanırın evren dışı "soyut" bir güç olduğunu ortaya koydunuz.. (ön gördüğünüz algılanamazlık ilkesi ile)
benim yukardaki sorulara vereceğim muhtemel kişisel cevaplarımı az çok tahmin ediyor vede biliyorsunuzdur zaten.
asıl önemli olan sizin konumunuzda olan bir insanın bu sorulara ne şekilde
cevap vereceğidir.
