Ramazan-ı Şerifteki oruç, doğrudan doğruya nefsin firavunluk cephesine darbe vurur, kırar.
Aczini, zaafını, fakrını gösterir, abd (kul) olduğunu bildirir.
Hadisin rivayetlerinde vardır ki:
Cenâb-ı Hak nefse demiş ki:
"Ben neyim, sen nesin?"
Nefis demiş:"Ben benim, Sen sensin."
Azap vermiş, Cehenneme atmış, yine sormuş.
Yine demiş:"Ene ene, ente ente.
“Hangi nevi azâbı vermiş, enâniyetten vazgeçmemiş.
Sonra açlıkla azap vermiş. Yani aç bırakmış.
Yine sormuş:"Men ene? Ve mâ ente?"Nefis demiş:
اَنْتَ رَبِّى الرَّحِيمُ وَاَنَا عَبْدُكَ الْعَاجِزُ
“Ente Rabbiye’r-Rahîm., Ve ene abdüke’l-âciz.
Yani,"Sen benim Rabb-i Rahîmimsin. Ben senin âciz bir abdinim."
(Yirmi Dokuzuncu Mektub)
