Eylülü özledim // yâr düş aklıma!

[ABDULLAH4]

Eylülü özledim // yâr düş aklıma! ​

​

Bulutlar kara damlalar yağdırıyor saçlarıma , gözlerim fecr oluyor…​

Simam özlemin kuyularına saldı iplerini, haps oldu yarınlarım ağla/yamıyorum yağmurlar gibi ..​

Bir rahmet konuyor dudaklarıma susuyorum!​

Gözlerime dokunan katreler kadar sessiz yağıyor hüzün gönlüme..​

Düşe kalka doğrulmaya çalışıyorum(...) ve biliyorum bu dünya bir rüya kadar kısa(!)…​

Sonra korkup kaçıyorum.​

Sevmek beri gel kaldırımlarda ayak izlerim karşılıksız isen geri dur bir adım benden(!)​

Bu rahmet kar mı düşürdü gönlümüze?​

Nefesim çekiliyor...​

İklimler karmakarışık , ruhum gibi(!) bir güneş açıyor bir gece ...​

Saatler yalnızlık kokuyor,​

Zemheri geceler rüzgarları estiriyor bağrıma, titremekten haz alıyor bedenim ...​

Yaş(l )anmışım besbelli yumuyorum “SANA” gözlerimi,​

Kepenklerimi bir bir indiriyorum şahitsiz bir düğündü bizimkisi,​

Herşey gibi yarımkalmıştık oysa, devamı gelmeyen türküler besteledim sana..
Sızlıyor gönül telim (!)​

Yokluğunumu yaşamaya başladım yoksa?​

Korkuyorum(!)​

Zaman geceye değerken ben mutluluğu kapı önüne bırakıyorum..​

Gör/sen, duy/san sana ne kadar muhtacım(!)​

Dünden kalan acılarda bir bir gün yüzüne çıkıyor,​

Bir dilim mutluluk geçmiyor kursağından aşkımın(!)​

Yarımımdın, yarınımdın..​

Şimdi bir hiç kadar yoksuluz hayatın sokaklarında..​

Her Dalga çarptığında içimin kıyılarına esrarengiz sırlarla gömülüyorum ben toprağa!​

Eriyorum acımla , kavruluyor ölüm günüm takvimlerde asılı yapraklar bir bir düşürüyor,​

Zaman çabuk geçiyor , asıl vuslat'a ramak kala soğuk duşlara sokuyorum düşlerimi,​

Seni sevmek bu kadar acıklı olmamalıydı,​

Hicaz mevsimlerde üşümemeliydik.​

Ben bahar sanmıştım seni.​

ıslansan bile gözlerinden yağacaktı nisan yağmurları​

Şiirler yarım kalıyor kalem sensizliği anlatmaktan firar etti,​

Hangi firakın kollarına bırakıp çorak topraklarda yürümeyi seçtin bir bilsen..​

Bir cemre düşse nisanın şakağından gönlüme..​

Bahara dönse kışa'sarmış gönlüm..​

Bir sessizlik ürpertiyor düşlerimi,
Uyandığımda bir hayal olacağını biliyorum ve gözlerimi gerçeğe kapayıp ben yine sana d/üşüyorum..​

Geceler çok soğuk yâr!​

Kalbim üşüyor!​

Hiç bir nefes çözmüyor buzlarını gönlümün..​

Nasıl bir yalnızlık benimkisi, gecenin kolları dolanıyor boynuma, bırakmıyor kendime geleyim, ​

Bırakmıyor yazgı, seninle bir nefes çekeyim..​

Âh yâr..​

Bir umut bırak dilime, seni söyleyeyim..​

Susturun artık bu hüznü, kahkalar dolsun suretime!​

Güldür beni ey hayat, gözyaşlarımın vadesi doldu​

Umarsız bir son bahar var şimdi İstanbul’un göğünde yankılanıyor haykırışlarımız herkes sağır!​

Mutsuzluğun gölgesinde bağdaş kurup tesbih çeken bir sûfiyiz!​

Biz böyleyiz…​

Aşka yol verenlerin safında dizlerimiz çürür.​

Söylesene yar bundan mı vefakar yüreklerimize bu karşılıksız sevdalar!​

Yollar kalabalık.​

Gökler hüzünbaz.​

Dudaklarımdan dökülen harfler nigahları çağrıştırıyor.​

[FONT="]G[/FONT]özüm "sende" kaldı yar!​

Gör(m )üyor musun?​

Odalarım İzbe, dört duvar öylesine üzerime geliyor ki feryad ediyor ruh'um.​

Zamanın girdabında kalbime aşkın nasihatını veren yar!​

Gözlerime bir sürme de sen çek(!)​

Sıratından geçir beni aşkının, yalancı bir cennetin şakağına düşür dudaklarımı ...​

Yatsı ezanında sar (s )ağır duygularımı.​

Nafile olmasın bu uyanışlar...​

Nafile düşmesin başlar omuzlara…​

Bir dervişin gönlü şâhâ kalkıyor işte : " Allah" diye diye..​

Vakit yatsı,​

Sen düşüyorsun yine gönlüme,​

Duâya kalkıyorum işte:​

" Allahım umudumu alma elimden, en muhtaç olduğum kulunun gözlerinde söndür ruhumu!"​

Seni bana yazması için uzunca sucûda koyuyorum başımı,​

Bir gözyaşı dökülüyor secdeye tane tane…​

Seni diliyorum Hûda'dan..​

İcabet et dualarıma yâr...​

Ruhum, gel söndür bu ateşi!​

Ve ;​

Bekle beni yar!​

Bekle beni hüznü nakşeden tebessüm ile Arafımda(!)​

Esma Mina Saraç – Halime Ezel ŞenoL​