Geleceğini Biliyordum

hakka_yolcu

Well-known member
Savaşın en kanlı günlerinden biri..

Asker, en iyi arkadaşının biraz ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar.

Asker teğmene koştu ve

"Teğmenim, fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?.."

Delirdin mi der gibi baktı teğmen...

"Gitmeye değer mi?. Arkadaşın delik deşik olmuş... Büyük olasılıkla ölmüştür bile.. Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın."

Asker ısrar etti ve teğmen

"Peki " dedi. "Git o zaman..."

İnanılması güç bir mucize...

Asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü...

Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Teğmen kanlar içindeki askeri muayene etti...

Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına döndü:

"Sana değmez, hayatını tehlikeye atmana değmez demiştim. Bu zaten ölmüş..."

"Değdi teğmenim" dedi asker...

"Nasıl değdi?" dedi teğmen...

"Bu adam ölmüş görmüyor musun?.."

"Yine de değdi komutanım. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim için."

Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı:

"Ahmet!.. Geleceğini biliyordum!.." demişti arkadaşı, "GELECEĞİNİ BİLİYORDUM..."
 

Abidin1

Well-known member
Tam hatırlayamıyorum (Sanırım bir konuda fazla odaklanınca bu tip şeyleri pek akılda tutamıyorum xD neyse) ama sanki daha önce de bunu bir yerde okumuş gibiyim.. Allah razı olsun gerçekten çok anlamlı ve güzel..
 

Abidin1

Well-known member
kişisel gelişim bölümümüzde var, doğru hatırlamışsınız mubarek.

Son mesajı ben kayd olmadan önce. Sanırım sitede gezinirken görmüş olmalıyım. xD Doğrusu garip bir hafızam var. Yıllarca önce okuduğum bir kitaptaki severek okuduğum bir kısım aklımdan çıkmaz..

Günlük hayattaki kişilerle konuşulan pek çık şeyi unuturum. Bir kere görüp uzun süre görmediklerimin yüzünü bile xD Hatta seslerini de. xD Garip bir hafızam var bazı durum da işe yarıyor bazen yaramıyor =))
 
Üst