beyzkardelen
Active member
Padişahın biri,adamlarıyla birlikte ava çıkar.Yolda bir cariye görür,ona aşık olur ve satın alır.Derken cariye hastalanır.Her taraftan tabipler gelir,ilaçlar tertip olunur ancak fayda vermez.Hastalığı günden güne ilerler ve daha da kötüye gider.Padişah gözlerinden kanlı yaşlar dökmeye başlar.Nihayet bir tabib-i ilahi çıkıp gelir,hastayı inceden ,nceye muayeneden geçirir.Ve anlaşılan o dur ki hastalık tende değil gönüldedir.Gönül derdi hiçbir derde benzemez.
"Mevlana nın diliyle; Gönül derdigibi dert bulunmaz.Aşkın hastalığı bütün hastanlıklardan ayrıdır.Aşk Allah(c.c)ın esrarına ermek için bir vasıtadır.Aşkı anlatmak için bazı şeyler söylerim.Aşka geldiğim zaman da söylediklerimden utanırım.Gerçi bir şeyi dil ile ifade etmek hoştur.Fakat dilsiz aşk daha güzeldir.Güneşe delil ve rehberyine güneştir.Eğer sana rehber lazımsa ondan yüz çevirme.Arzu sahibi ol;fakat ölçüyüde elden bırakma .Saman çöpü dağı kaldıramaz.Ziya ve hareret kaynağı olan güneş biraz yaklaşacak olsa bütün dünya yanar."
Tabib-i ilahi,hasta cariyeye birçok soru sorar.Sonunda anlaşılırki,Semerkand'da bulunan bir kuyumcuya sırılsıklam aşıktır.Kuyumcu bulunur ve Semerkand'dan getirtilir.Cariye onunla evlendirilir.Hasta muradına erince iyileşir.Sonra kuyumcuya günden güne zayıflatan ve ölüme sürükleyen bir zehirle zehirlerler.Zehirin etkisiyle günden güne eriyen ve git gide güzelliği yok olan kuyumcu yüzüne bakılmayacak derecede çürkinleşir.Gürüzlüğü ve güzelliğinden eser kalmaz.Cariyenin kuyumcuya olan aşkıda sönüp kaybolur.Dış görünüşe bağlı olan aşklar gerçek aşk değildir.Fanilerin aşıkndada beka aranmaz.Bu aşk tende başlar ve tende biter.Gerçek ve kalıcı olan aşk ise candadır,gönüldedir.Her an taze,her an yenilenendir.Mevlana aşka meyilli olanrak yaratılmış gönül sahiplerine ölümsüz olan Allah(c.c) aşkına çağırmaktadır.Hİkayede vurgulamak istediği de budur.
Hikayenin sonunda Hz.Mevlana derki;
"Hayy sıfatı ile ölümsüz olan Allah(c.c)ın aşkına yönel ki o,süreklidir ve sonsuzdur.Bu aşk cana can katan şarabın sakisidir.Bütün Peygamberler(a.s),O'nun aşkı ile bulundukları mertebeye erdiler.Sende O'nun aşkını tercih et."
"Mevlana nın diliyle; Gönül derdigibi dert bulunmaz.Aşkın hastalığı bütün hastanlıklardan ayrıdır.Aşk Allah(c.c)ın esrarına ermek için bir vasıtadır.Aşkı anlatmak için bazı şeyler söylerim.Aşka geldiğim zaman da söylediklerimden utanırım.Gerçi bir şeyi dil ile ifade etmek hoştur.Fakat dilsiz aşk daha güzeldir.Güneşe delil ve rehberyine güneştir.Eğer sana rehber lazımsa ondan yüz çevirme.Arzu sahibi ol;fakat ölçüyüde elden bırakma .Saman çöpü dağı kaldıramaz.Ziya ve hareret kaynağı olan güneş biraz yaklaşacak olsa bütün dünya yanar."
Tabib-i ilahi,hasta cariyeye birçok soru sorar.Sonunda anlaşılırki,Semerkand'da bulunan bir kuyumcuya sırılsıklam aşıktır.Kuyumcu bulunur ve Semerkand'dan getirtilir.Cariye onunla evlendirilir.Hasta muradına erince iyileşir.Sonra kuyumcuya günden güne zayıflatan ve ölüme sürükleyen bir zehirle zehirlerler.Zehirin etkisiyle günden güne eriyen ve git gide güzelliği yok olan kuyumcu yüzüne bakılmayacak derecede çürkinleşir.Gürüzlüğü ve güzelliğinden eser kalmaz.Cariyenin kuyumcuya olan aşkıda sönüp kaybolur.Dış görünüşe bağlı olan aşklar gerçek aşk değildir.Fanilerin aşıkndada beka aranmaz.Bu aşk tende başlar ve tende biter.Gerçek ve kalıcı olan aşk ise candadır,gönüldedir.Her an taze,her an yenilenendir.Mevlana aşka meyilli olanrak yaratılmış gönül sahiplerine ölümsüz olan Allah(c.c) aşkına çağırmaktadır.Hİkayede vurgulamak istediği de budur.
Hikayenin sonunda Hz.Mevlana derki;
"Hayy sıfatı ile ölümsüz olan Allah(c.c)ın aşkına yönel ki o,süreklidir ve sonsuzdur.Bu aşk cana can katan şarabın sakisidir.Bütün Peygamberler(a.s),O'nun aşkı ile bulundukları mertebeye erdiler.Sende O'nun aşkını tercih et."