Gün olur ben kaybolurum...

[bardak]

Gün olur ben kaybolurum hayat devam eder herşeye rağmen. İnsanlar için ne değişir ki sevmek yalan olmuş bir kere. Sevenler kavuşamadı ayrılık vakti geldi çattı. Yaşamdı herşey yaşamaktı nedenleriyle. Ama bitti burda bitti.. Sevgi kalmadı insanlar mutlu olamadı. Herşey bir yalandı sen sevmedin ben sevilmedim. Mutluluk perdeler arkasında sergilenmeyen bir oyun olarak hep var oldu. Herşey gitti insanlar nedensiz yaşar oldu. Geriye sadece kimsenin bilmediği bir AŞKIM vardı. Ama oda kalmadı kayboldu serseri bir mayın oldu onune çıkanları uzup geçti gitti. Artk bende gidiyorum. Gidilecek bir yer var ve edilecek bir söz... Suçlu bendim....​

İllede sen hep sen vazgeçmiceğim. Bir gunu bitmeyisi kadar imkansız sensizlik. Bir gun akşam olmazsa bir daha senin beni gok yüzünden izlemiceğini bildiğim an bilki imkansız denilen şey yalanmış. Senin olmadığıın bilmek ve öyle yaşamak bir geminin susuz topraklarda hareket etmeye çalışması kadar zor birşeydi yaşamak benim için...​

ben yanmışım küllerim soğuk rüzgar arasında kaybolup gitmiş. sevdiğim gülmüş kış olmuş bahar benim küllerim örttü gülün üstünü. gülün güzelliğini kaybolduğunu gören sevdiğim. ağlamaya başladı benden de ötesi varmış diye...​

bitenler unutuldu hayat beni sevmekten vaz geçti.
her an umut olmaktan çıktı.
yaşamak sevmek kadar imkansız oldu.
ben severken nefret etmeye mahkum edilim.
sen yaşarken beni unutmamaya yemin ettin.
şimdi yağmur şait oldu...
her aşkın bir sonu olduğuna..​