insanFakiri
Well-known member
İman, insanı insan eder. Belki insanı sultan eder. Öyleyse, insanın vazife-i asliyesi, iman ve duadır. Küfür, insanı gayet âciz bir canavar hayvan eder.” / Sözler 23. Söz İmanın insanı nasıl değiştirdiğini, nasıl huzur verdiğini, insanı nasıl karanlıklardan nura çıkardığını Bediüzzaman (ra) Hazretleri ne güzel ifade etmiştir. Evet, bu zamanda ancak iman nuru ile insan kendine gelir, kardeşliği, sevgiyi, şefkati ve merhameti öğrenir.
İman, insanı insan eder. Belki insanı sultan eder.İnsanı insan eden imandır. İnsan, iman ile gerçek manada insanlık vazifesinin farkına varır ve insan Allah (cc) katında; “Biz, gerçekten insanı en güzel bir biçimde yarattık.” (Tin Suresi 4) ayetine mazhar olup, en güzel biçimdeinsan olabilir. İnsan olmak ve bunun farkında olmak ne büyük bir nimettir. Hepimiz insanız, Allah (cc) bizi insan olarak yaratmıştır, bizi yeryüzüne halife kılmış, tüm mevcudatı emrimize vermiştir, bu bize verilen büyük bir nimet, insan olma nimetidir. Bunca varlık arasında insana aklın verilmiş olması ve diğer varlıklardan farklı olarak düşünebilme ve anlama kabiliyetimizin olması da büyük bir nimettir. İşte bu akıl ile imanı ve iman ile asıl vazifesini bilen insan olmalıyız ki, Rabbimizin Kur’an-ı Kerimde; “Ey İman edenler” ayetlerinde belirttiği gibi “iman edenler” kategorisinde olabilelim ve iman ile asli kulluk vazifemizin farkına varabilelim.Öyleyse, insanın vazife-i asliyesi, iman ve duadır.Evet, insanlığın asli vazifesi iman ve duadır yani insanın Rabbine kul olduğunun, imtihan edildiğinin ve kime tevekkül ile bağlanacağının farkında olmasıdır. İman ile insanlık vazifesinin farkına varanlar o iman ile hak ve hakikati görüp, merhameti, şefkati ve sevgiyi öğrenir, bir karıncayı bile ezmekten korkan ve ona merhamet ettiren Allah’a (cc) olan imanımız olur. İnsana insanca yaşamasını öğreten, hiçbir ayırım yapmadan hangi ırktan olursa olsun kardeşçe yaşamayı sağlayan Allah’a olan iman ve imanın güzelliklerindendir. Üstadın dediği gibi; “ İman hem nurdur, hem kuvvettir.” İmanın nur olması, hayatımızı nurlandırması ve her şeye tüm mevcudata o iman nurunun verdiği ışık ile bakmamızı sağlar. İman nuru ile bakan yukarıda da belirttiğimiz gibi; sevgi, kardeşlik, şefkat, merhamet gibi insanlığa yakışan emareler ile nurlanır. Çünkü “İnsan, nur-u iman ile âlâ-yı illiyyîne çıkar, Cennete lâyık bir kıymet alır.” / 23. SözBu dünya akıl sahibi olan insanların, iman ile insanlığının farkına varması, kardeşçe birlikte el ele sevgiyle yaşaması, dünya hayatını imtihan olarak bilmesi gerekir. Kardeşçe, sevgiyle, muhabbetle bu dünya misafirhanesinde yaşamak varken bu öfke, bu kin, bu gaddarlık neden acaba? Rabbimize sonsuz hamd ve senalar olsun ki; akıl gibi bir nimeti bize bahşedip, iman ile hayatımızı nurlandırmıştır, yoksa küfür bataklığında batmak insanı insan olmaktan çıkarır.Küfür, insanı gayet âciz bir canavar hayvan eder.”İnançsızlık, ahirete inanmama, hesap vereceğine iman etmeme gibi küfür bataklığında sürüklenenler, Allah’a (cc) kul olduğunu ve bu dünyaya niçin geldiğinin farkında olmazlar. Üstadın tabiriyle;“birer aciz canavar hükmünü alabilirler.”Bir insan hayatı sadece bu dünyadan ibaret sanıyorsa ve imansızlıkta buna eşlik ediyorsa o insan ve ona uyanlar sadece bu dünyadaki arzu ve emellerini gerçekleşme peşinde olurlar. İşte bu sebeple merhametten, şefkatten ve sevgiden nasibini almamış birer canavar hükmüne geçebilirler. Bu sebepledir ki, arzu ve emellerini gerçekleştirebilmek için her türlü katliamı ve zalimliği yaparlar, işte buna sebep olan, küfürdür yani imansızlıktır.Konuyu özetleyecek olursak, iman ile küfür arasında ne kadar uçurum olduğunu anlayabiliyoruz. Bize düşen görev ilk önce gücümüzün yettiği kadar iman hizmetlerinde çalışıp, iman nurunun güzelliklerini anlatma ve yaşama gayreti içinde olmalıyız. Ki, iman nuru ile kardeşlik ve sevgi bağları filizlenip adeta tüm dünyaya dallarını ulaştırabilsin. Unutmayalım ki insanda iman var ise onda sevgi, saygı, kardeşlik, şefkat ve merhamet olur, herkes ile kardeşçe yaşamasını öğrenir ve hiçbir ayırım yapmaz çünkü bilir ki bu dünya fanidir ve hesap günü vardır. Sözü Yunus Emre’nin bir şiiriyle bitirmek istiyorum. Rabbim tüm insanlığı İman nuru ile nurlandırsın ve iman nuru ile kardeşlik ve sevgi bağlarımızı güçlendirsin.Hak cihana doludur, kimseler Hakkı bilmez.
Onu sen senden iste, o senden ayrı olmaz
Dünyaya gelen geçer, bir bir şerbetin içer
Bu bir köprüdür geçer, Cahiller onu bilmezGelin tanış olalım, işin kolayın tutalım
Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz
Yunus sözün anlar isen, mani’sini dinler isen
Sana iyi dirlik gerek, bunda kimseler kalmaz
Yunus Emre
İman, insanı insan eder. Belki insanı sultan eder.İnsanı insan eden imandır. İnsan, iman ile gerçek manada insanlık vazifesinin farkına varır ve insan Allah (cc) katında; “Biz, gerçekten insanı en güzel bir biçimde yarattık.” (Tin Suresi 4) ayetine mazhar olup, en güzel biçimdeinsan olabilir. İnsan olmak ve bunun farkında olmak ne büyük bir nimettir. Hepimiz insanız, Allah (cc) bizi insan olarak yaratmıştır, bizi yeryüzüne halife kılmış, tüm mevcudatı emrimize vermiştir, bu bize verilen büyük bir nimet, insan olma nimetidir. Bunca varlık arasında insana aklın verilmiş olması ve diğer varlıklardan farklı olarak düşünebilme ve anlama kabiliyetimizin olması da büyük bir nimettir. İşte bu akıl ile imanı ve iman ile asıl vazifesini bilen insan olmalıyız ki, Rabbimizin Kur’an-ı Kerimde; “Ey İman edenler” ayetlerinde belirttiği gibi “iman edenler” kategorisinde olabilelim ve iman ile asli kulluk vazifemizin farkına varabilelim.Öyleyse, insanın vazife-i asliyesi, iman ve duadır.Evet, insanlığın asli vazifesi iman ve duadır yani insanın Rabbine kul olduğunun, imtihan edildiğinin ve kime tevekkül ile bağlanacağının farkında olmasıdır. İman ile insanlık vazifesinin farkına varanlar o iman ile hak ve hakikati görüp, merhameti, şefkati ve sevgiyi öğrenir, bir karıncayı bile ezmekten korkan ve ona merhamet ettiren Allah’a (cc) olan imanımız olur. İnsana insanca yaşamasını öğreten, hiçbir ayırım yapmadan hangi ırktan olursa olsun kardeşçe yaşamayı sağlayan Allah’a olan iman ve imanın güzelliklerindendir. Üstadın dediği gibi; “ İman hem nurdur, hem kuvvettir.” İmanın nur olması, hayatımızı nurlandırması ve her şeye tüm mevcudata o iman nurunun verdiği ışık ile bakmamızı sağlar. İman nuru ile bakan yukarıda da belirttiğimiz gibi; sevgi, kardeşlik, şefkat, merhamet gibi insanlığa yakışan emareler ile nurlanır. Çünkü “İnsan, nur-u iman ile âlâ-yı illiyyîne çıkar, Cennete lâyık bir kıymet alır.” / 23. SözBu dünya akıl sahibi olan insanların, iman ile insanlığının farkına varması, kardeşçe birlikte el ele sevgiyle yaşaması, dünya hayatını imtihan olarak bilmesi gerekir. Kardeşçe, sevgiyle, muhabbetle bu dünya misafirhanesinde yaşamak varken bu öfke, bu kin, bu gaddarlık neden acaba? Rabbimize sonsuz hamd ve senalar olsun ki; akıl gibi bir nimeti bize bahşedip, iman ile hayatımızı nurlandırmıştır, yoksa küfür bataklığında batmak insanı insan olmaktan çıkarır.Küfür, insanı gayet âciz bir canavar hayvan eder.”İnançsızlık, ahirete inanmama, hesap vereceğine iman etmeme gibi küfür bataklığında sürüklenenler, Allah’a (cc) kul olduğunu ve bu dünyaya niçin geldiğinin farkında olmazlar. Üstadın tabiriyle;“birer aciz canavar hükmünü alabilirler.”Bir insan hayatı sadece bu dünyadan ibaret sanıyorsa ve imansızlıkta buna eşlik ediyorsa o insan ve ona uyanlar sadece bu dünyadaki arzu ve emellerini gerçekleşme peşinde olurlar. İşte bu sebeple merhametten, şefkatten ve sevgiden nasibini almamış birer canavar hükmüne geçebilirler. Bu sebepledir ki, arzu ve emellerini gerçekleştirebilmek için her türlü katliamı ve zalimliği yaparlar, işte buna sebep olan, küfürdür yani imansızlıktır.Konuyu özetleyecek olursak, iman ile küfür arasında ne kadar uçurum olduğunu anlayabiliyoruz. Bize düşen görev ilk önce gücümüzün yettiği kadar iman hizmetlerinde çalışıp, iman nurunun güzelliklerini anlatma ve yaşama gayreti içinde olmalıyız. Ki, iman nuru ile kardeşlik ve sevgi bağları filizlenip adeta tüm dünyaya dallarını ulaştırabilsin. Unutmayalım ki insanda iman var ise onda sevgi, saygı, kardeşlik, şefkat ve merhamet olur, herkes ile kardeşçe yaşamasını öğrenir ve hiçbir ayırım yapmaz çünkü bilir ki bu dünya fanidir ve hesap günü vardır. Sözü Yunus Emre’nin bir şiiriyle bitirmek istiyorum. Rabbim tüm insanlığı İman nuru ile nurlandırsın ve iman nuru ile kardeşlik ve sevgi bağlarımızı güçlendirsin.Hak cihana doludur, kimseler Hakkı bilmez.Onu sen senden iste, o senden ayrı olmaz
Dünyaya gelen geçer, bir bir şerbetin içer
Bu bir köprüdür geçer, Cahiller onu bilmezGelin tanış olalım, işin kolayın tutalım
Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz
Yunus sözün anlar isen, mani’sini dinler isen
Sana iyi dirlik gerek, bunda kimseler kalmaz
Yunus Emre