Eski zamanda din herkesin derdiydi. İnsanlar inançlarını tatbik etmede bir sorun yaşamıyordu. Düşmanla din adına savaşmak belki de tek musibetleriydi ki bu musibet dine olan bağlılıklarını daha da arttırıyordu. Bu zamanda ise insanlar dininden gafil. Müslümanım deyip yaptığının ve söylediğinin müslümanlığa uyup uymadığından bihaber insanlar var. Günahlar insanı her taraftan kuşatmış ki, insanlar dinini yaşamaya ayırmıyor ya da günahların ve malayani şeylerin sel gibi önüne gelmesinden, ibadetlerini unutuyor. Allah'a kul olduğunu da, aciz ve fakir bir mahluk olduğunu da unutuyor. Bu kadar malayaniyatın ve günahların hücumu karşısında öyle bir şey lazım ki insanı kendine getirsin. Musibet bu zamanda şeklini hastalıklar şeklinde gösteriyor ki bu bir genç için ya da herhangi bir müslüman için hatat müslüman olmayan için dahi uyanma vesilesidir. Şükür vesilesidir. Geçenlerde Allah cc. çabuk şifa verdi elhamdülillah kısa bir hastalık geçirdim. O anki durumumla şu anki sağlıklı durumumu kıyas edince, "her anım o an gibi samimi olsa" demeden edemiyorum.
İnsan sağlık ve sıhhati bulduğunda acizliğini ve zaaflı ve ihtiyaçlı ve fakir olduğunu gerçekten çabuk unutuyor böyle bir zamanda. Bunları unutan Rabbini de unutuyor haliyle. Çünkü "kendini bilen Rabbini bilir" kaidasince, kendini unutan da Rabbini unutuyor. Rabbimize cc. hamdolsun ki kulu Onu unutsa da O kulunu unutmuyor. Bir musibet veriyor, bir anda bir hastalık veriyor ki hatırlasın Rabbini. Elhamdülillah bu dahi Allahın sonsuz rahmetinin bir tecellisidir.
Her sıhhatli insan günaha dalacak, Rabbini unutacak diye bir şey söylenemez belki ama her musibetzedenin Onu hatırladığı bir gerçek. Ceza konusuna gelince onu Allah cc. bilir. Bir insan önüne gelen fırsatları inatla reddediyorsa Allah cc. ona dünyayı cennet gibi yaşatabilir. Hiç sorunsuz dünyadan göçer gider, gittiği andan itibaren hiç bitmeyecek sorunlar da başlamış olur. Allah cümlemizi böylesi hallerden muhafaza eylesin, amin..Ondan gelen her ne varsa hoştur..
