hakka_yolcu
Well-known member
Köylünün biri, çok sevdiği öküzünü ahırına bağladı. Gece olunca, aslan gelip öküzü yedi. Karnını doyurmanın getirdiği rehavetle, öküzün yerine yattı.
Köylü gece vakti ahıra geldi. Her taraf karanlık olduğu için eliyle yoklayarak öküzünü aramaya başladı. Aslanı bulunca öküzünü bulduğunu zannetti. Sevinçle sağını solunu okşamaya başladı.
Bunun üzerine aslan, ''Eğer ortalık aydınlık olsaydı, beni korkusuzca okşayan bu adamın ödü patlar, yüreği kan kesilirdi. Beni öküzü zannettiği için böyle rahat rahat okşayıp, seviyor'' diye düşündü.
***
Nefsini tanımayan, hilelerini bilmeyen kişi gece karanlığında öküzünü sevdiğini zanneden kişi gibidir. Aslanın bir vuruşta insanı parçaladığı gibi, nefsânî arzular da insanı cehenneme götürür.
Mürşid-i kâmil aydınlığı temsil eder. İnsanın nefsini tanıyıp terbiye etmesine vesile olur