Dünyada bir şey vardır. O da unutulmaz. Eğer bütün şeyleri unutup da onu unutmazsan bundan korkulmaz. Bunun aksine, hepsini yerine getirip, hatırlayıp, unutmayıp da onu unutursan, hiçbir şey yapmamış olursun. Mesela, bir padişah seni bir işi için bir köye gönderdi. Sen gittin ve o iş için gitmiş olduğun halde, onu yapmayarak daha başka yüz iş yaparsan hiçbir şey yapmış olmazsın. Binaenaleyh insan, bu dünyaya bir iş için gelmiştir; gaye odur. Eğer onu yapmazsa hiçbir şey yapmamış olur.
"Şüphesiz biz emaneti göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar onu yüklenmek istemediler, ondan çekindiler. Onu insan yüklendi. Çünkü o çok zalimdir, çok cahildir." (Ahzab,72)
Sen eğer: "Elimden şu kadar iş geliyor; ama o işi yapamıyorum." dersen, bunun hiçbir değeri yoktur. Çünkü insanı başka işler için yaratmadılar. Bu tıpkı şuna benzer: Mesela sen padişahların hazinelerinde bulunan kıymetli, polattan yapılmış bir Hint kılıcını: "Ben bu kılıcı işe yaramaz bir halde bırakmıyorum ve onu bir kaç işte kullanıyorum" diye, getirip kokmuş bir eti doğramak için satır yerine kullanıyorsan veya bir zerresiyle yüz tane tencere alınabilecek olan, altından bir tencereyle şalgam pişirirsen ve yahut mücevherlerle süslü bir bıçağı, kırık bir kabağı asmak için, çivi yerine kullanıp: "Ben bu bıçağı işe yaramaz bir halde tutmuyorum, ona kabak asıyorum." dersen yazık olmaz mı ve buna gülmezler mi? Halbuki kabağın işi, bir paralık tahtadan veya demirden bir çivi ile de görülür. Yüz dinarlık bir bıçağı, böyle bir işe bağlamak, akıl kârı mıdır?
Fihi Ma Fih
Sevgiler..
alıntıdır..
"Şüphesiz biz emaneti göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar onu yüklenmek istemediler, ondan çekindiler. Onu insan yüklendi. Çünkü o çok zalimdir, çok cahildir." (Ahzab,72)
Sen eğer: "Elimden şu kadar iş geliyor; ama o işi yapamıyorum." dersen, bunun hiçbir değeri yoktur. Çünkü insanı başka işler için yaratmadılar. Bu tıpkı şuna benzer: Mesela sen padişahların hazinelerinde bulunan kıymetli, polattan yapılmış bir Hint kılıcını: "Ben bu kılıcı işe yaramaz bir halde bırakmıyorum ve onu bir kaç işte kullanıyorum" diye, getirip kokmuş bir eti doğramak için satır yerine kullanıyorsan veya bir zerresiyle yüz tane tencere alınabilecek olan, altından bir tencereyle şalgam pişirirsen ve yahut mücevherlerle süslü bir bıçağı, kırık bir kabağı asmak için, çivi yerine kullanıp: "Ben bu bıçağı işe yaramaz bir halde tutmuyorum, ona kabak asıyorum." dersen yazık olmaz mı ve buna gülmezler mi? Halbuki kabağın işi, bir paralık tahtadan veya demirden bir çivi ile de görülür. Yüz dinarlık bir bıçağı, böyle bir işe bağlamak, akıl kârı mıdır?
Fihi Ma Fih
Sevgiler..
alıntıdır..