Vakit seher… Ufukta günün kızıl çiçeği açmak üzere. Zamanın rahmine sabahın nutfesi düştü az önce. Gecenin karasında saklı ışıktan tohumlar başlarını uzatıyor.
Şimdi hatırla ki, sen de bir zamanlar yokluğun karanlığında yitiktin. Unutulmuşluk toprağında gömülü bir tohumdun. Kimsenin adını bilmediği bir garip, hatırını sormadığı bir yetimdin.
Senin de varlığının şafağı söktü yıllar önce. Yokluğun ufkundan kızıl bir kan pıhtısı olarak yükseldin. Unutulmuşluğun d/ipsiz kuyusundan çıkarıldın. Ana rahmine küçük bir damlacık olarak tutundun. Düşüversen adın bile olmayacaktı. Dağılıp yok olsan ardından ağlanmayacaktı. Yokluğa geri dönsen, yokluğun kimsenin umurunda olmayacaktı. Varlığından haberdar değildi sevdiklerin. Hatırlanmaya değer bir şey bile değildin.
Hatırla ki, unutulmuşluğun toprağında Rabbin seni unutmadı. Rabbin seni sahipsiz de bırakmadı. Rabbin seni yokluk gecesinden varlığın şafağına eriştirdi. Olmayan eliden tuttu, el verdi. Görmeyen gözünün görmesi gerektiğini gördü, seni görenlerden eyledi. Olmayan dilinin duasını duydu; seni konuşur eyledi, kendine muhatap kıldı.
Taze bir bahar gibi gün yüzüne çıkardı bedenini. Ete kemiğe bürüdü ruhunu. Gülden tebessümler giydirdi yüzüne.
Şimdi seher vakti. Göz kapaklarının ardından kaç. Gafletin gecesinden uyan. Aç gözlerini sehere. Aç kalbini Rabbine. Uyan. Uyan ve an seni hiç unutmayan Rabbini. Güneş ufukta yükselmeden, sen dualar ufkuna yüksel. Herkes unutsa bile seni unutmayan Rabbini herkesin O’nu unuttuğu anda O’nu an.
Haydi kalk! Kalk ve miracına eşlik et En Sevgilinin (asm)
Şimdi sabah! Şimdi sabah namazı vakti…
Kalk ayağa. Kıbleye yönel. Tekbir getir. “Allahu Ekber..” Büyükle Rabbini, büyükle ki sen büyük bilmesen de büyüktür O, sen yüceltmesende yüceler yücesidir O. Büyüklüğü için senin büyüklemene ihtiyacı yok O’nun. Ama sen onu büyük bilmeye muhtaçsın. Ayağına takılan, yolunu kesen, emellerini yok eden, hayallerini engelleyen ne varsa, hepsinden daha büyüktür O. Ayağına takılanı kaldıracak inceliği, emellerini gerçekleştirecek şefkati, seni hayallerine eriştirecek gücü O’nun büyüklüğünde bulacaksın. Bunu bilerek, teslim ol Rabbine, kaygılarını ve korkularını rahmetinin kucağına bırak usulca. K/aldır ellerini ve bir gün nasılsa huzurunda hareketsiz kalacak bu bedeni, bütün hücreleriyle O’na teslim et. Ayağa kalk ve “Buradayım ey Rabbim” de. “Evinden kaçan kulun, yuvadan uçan kölen yine Sana geldi. Buradayım! Geldim! Huzurundayım!”
Senai Demirci
Şimdi hatırla ki, sen de bir zamanlar yokluğun karanlığında yitiktin. Unutulmuşluk toprağında gömülü bir tohumdun. Kimsenin adını bilmediği bir garip, hatırını sormadığı bir yetimdin.
Senin de varlığının şafağı söktü yıllar önce. Yokluğun ufkundan kızıl bir kan pıhtısı olarak yükseldin. Unutulmuşluğun d/ipsiz kuyusundan çıkarıldın. Ana rahmine küçük bir damlacık olarak tutundun. Düşüversen adın bile olmayacaktı. Dağılıp yok olsan ardından ağlanmayacaktı. Yokluğa geri dönsen, yokluğun kimsenin umurunda olmayacaktı. Varlığından haberdar değildi sevdiklerin. Hatırlanmaya değer bir şey bile değildin.
Hatırla ki, unutulmuşluğun toprağında Rabbin seni unutmadı. Rabbin seni sahipsiz de bırakmadı. Rabbin seni yokluk gecesinden varlığın şafağına eriştirdi. Olmayan eliden tuttu, el verdi. Görmeyen gözünün görmesi gerektiğini gördü, seni görenlerden eyledi. Olmayan dilinin duasını duydu; seni konuşur eyledi, kendine muhatap kıldı.
Taze bir bahar gibi gün yüzüne çıkardı bedenini. Ete kemiğe bürüdü ruhunu. Gülden tebessümler giydirdi yüzüne.
Şimdi seher vakti. Göz kapaklarının ardından kaç. Gafletin gecesinden uyan. Aç gözlerini sehere. Aç kalbini Rabbine. Uyan. Uyan ve an seni hiç unutmayan Rabbini. Güneş ufukta yükselmeden, sen dualar ufkuna yüksel. Herkes unutsa bile seni unutmayan Rabbini herkesin O’nu unuttuğu anda O’nu an.
Haydi kalk! Kalk ve miracına eşlik et En Sevgilinin (asm)
Şimdi sabah! Şimdi sabah namazı vakti…
Kalk ayağa. Kıbleye yönel. Tekbir getir. “Allahu Ekber..” Büyükle Rabbini, büyükle ki sen büyük bilmesen de büyüktür O, sen yüceltmesende yüceler yücesidir O. Büyüklüğü için senin büyüklemene ihtiyacı yok O’nun. Ama sen onu büyük bilmeye muhtaçsın. Ayağına takılan, yolunu kesen, emellerini yok eden, hayallerini engelleyen ne varsa, hepsinden daha büyüktür O. Ayağına takılanı kaldıracak inceliği, emellerini gerçekleştirecek şefkati, seni hayallerine eriştirecek gücü O’nun büyüklüğünde bulacaksın. Bunu bilerek, teslim ol Rabbine, kaygılarını ve korkularını rahmetinin kucağına bırak usulca. K/aldır ellerini ve bir gün nasılsa huzurunda hareketsiz kalacak bu bedeni, bütün hücreleriyle O’na teslim et. Ayağa kalk ve “Buradayım ey Rabbim” de. “Evinden kaçan kulun, yuvadan uçan kölen yine Sana geldi. Buradayım! Geldim! Huzurundayım!”
Senai Demirci