Japonlar taze balığı hep çok sevmişlerdir.
bulmak mümkün olmamaktadır.
Balıkçılar, Japon nüfusu doyurabilmek
için daha büyük tekneler
yaptırıp daha uzaklara açılabilmişlerdir.
Balık için uzaklara gidildikçe, geri dönmesi de
daha çok vakit alır olmuştur.
Dönüş bir-iki günden daha uzarsa, tutulan
balıkların da tazeliği kaybolmaktadır.
Japonlar tazeliği kaybolmuş balığın
lezzetini sevmemişlerdir.
Bu problemi çözebilmek için balıkçılar
teknelerine soğuk hava depoları kurdurmuşlardır.
Böylece istedikleri kadar uzağa
gidip, tuttuklarını da soğuk hava deposunda dondurulmuş
olarak saklayabileceklerdi.
Ancak Japon halkı taze ile donmuş balık lezzet
farkını hissedebiliyordu.
Ve donmuş olanlara fazla para ödemek
istemiyorlardı.
Balıkçılar bu defa teknelerine balık
akvaryumları yaptırdılar.
Balıklar içeride biraz fazla sıkışacaklardı,
hatta, birbirlerine çarpa çarpa birazda
***************laşacaklardı, ama yine de canlı kalabileceklerdi.
Japon halkı canlı olmasına rağmen bu balıkların da
lezzet farkını anlayabiliyorlardı.
Hareketsiz, uyuşmuş vaziyette günlerce yol gelen balığın,
canlı, diri hareketli taze balığa göre
lezzeti yine de etkilenmişti.
Balıkçılar nasıl olacakta
Japonya'ya taze lezzetli balığı getirebileceklerdi?
Siz olsaydınız ne yapardınız ?
Hedeflerinize ulaşır ulaşmaz, mesela mükemmel bir
eş buldunuz veya çok başarılı bir firmaya
girdiniz, borçları ödediniz v.s.
Heyecanınız kaybolmaya başlamaz mı? Aşırı çalışmanız
gerekmiyorsa rahatlamaz mısınız?
Lotoda büyük ikramiyeyi kazananlar parayı
savurmaya başlamaz mı?
Japonların taze balık probleminde olduğu
gibi çözüm aslında basittir.
1950'lerde L.Ron Hubbart'ın gözlemlediği üzere:
İnsanoğlu ancak hırs iddiası içinde bulunursa
anormal çabalar sarfeder.
Ne kadar akıllı, uzman, inatçı iseniz iyi bir problemle
uğraşmaktan o kadar zevk alırsınız.
Problem sizi ne kadar zorluyorsa ve siz onu adım adım
çözebiliyorsanız bundan da o derece mutluluk duyarsınız,
heyecan duyarsınız ve enerji dolu, canlı, ayakta kalırsınız.
Japonlarda balıkları yine teknelerindeki
akvaryumlarda tuttular,
ancak içine küçük bir de
köpekbalığı attılar.
Bir miktar balık köpekbalığı tarafından yutulmuştu,
ama geride kalanlar son derece hareketli ve taze kalabilmişlerdi.
Buradan da görüleceği üzere problemlerden,
uzaklaşmaktansa içine atlamak, boğuşmak ve onları yenmek gerekir.
Problemimiz çok ve çeşitli olabilir.
Ümitsiz olmayın.
Onları tanıyın, organize edin, kararlı olun, daha
çok bilgi ve yardım desteği ile onlarla savaşın.
Beyninize bir
köpekbalığı atın ve nelere
ulaşabileceğinizi o zaman görün...
Balıkçılar, Japon nüfusu doyurabilmek
için daha büyük tekneler
yaptırıp daha uzaklara açılabilmişlerdir.
Balık için uzaklara gidildikçe, geri dönmesi de
daha çok vakit alır olmuştur.
Dönüş bir-iki günden daha uzarsa, tutulan
balıkların da tazeliği kaybolmaktadır.
Japonlar tazeliği kaybolmuş balığın
lezzetini sevmemişlerdir.
Bu problemi çözebilmek için balıkçılar
teknelerine soğuk hava depoları kurdurmuşlardır.
gidip, tuttuklarını da soğuk hava deposunda dondurulmuş
olarak saklayabileceklerdi.
Ancak Japon halkı taze ile donmuş balık lezzet
farkını hissedebiliyordu.
Ve donmuş olanlara fazla para ödemek
istemiyorlardı.
Balıkçılar bu defa teknelerine balık
akvaryumları yaptırdılar.
Balıklar içeride biraz fazla sıkışacaklardı,
hatta, birbirlerine çarpa çarpa birazda
***************laşacaklardı, ama yine de canlı kalabileceklerdi.
Japon halkı canlı olmasına rağmen bu balıkların da
lezzet farkını anlayabiliyorlardı.
Hareketsiz, uyuşmuş vaziyette günlerce yol gelen balığın,
canlı, diri hareketli taze balığa göre
lezzeti yine de etkilenmişti.
Balıkçılar nasıl olacakta
Japonya'ya taze lezzetli balığı getirebileceklerdi?
Siz olsaydınız ne yapardınız ?
Hedeflerinize ulaşır ulaşmaz, mesela mükemmel bir
eş buldunuz veya çok başarılı bir firmaya
girdiniz, borçları ödediniz v.s.
Heyecanınız kaybolmaya başlamaz mı? Aşırı çalışmanız
gerekmiyorsa rahatlamaz mısınız?
Lotoda büyük ikramiyeyi kazananlar parayı
savurmaya başlamaz mı?
gibi çözüm aslında basittir.
1950'lerde L.Ron Hubbart'ın gözlemlediği üzere:
İnsanoğlu ancak hırs iddiası içinde bulunursa
anormal çabalar sarfeder.
Ne kadar akıllı, uzman, inatçı iseniz iyi bir problemle
uğraşmaktan o kadar zevk alırsınız.
Problem sizi ne kadar zorluyorsa ve siz onu adım adım
çözebiliyorsanız bundan da o derece mutluluk duyarsınız,
heyecan duyarsınız ve enerji dolu, canlı, ayakta kalırsınız.
Japonlarda balıkları yine teknelerindeki
akvaryumlarda tuttular,
ancak içine küçük bir de
köpekbalığı attılar.
Bir miktar balık köpekbalığı tarafından yutulmuştu,
ama geride kalanlar son derece hareketli ve taze kalabilmişlerdi.
Buradan da görüleceği üzere problemlerden,
uzaklaşmaktansa içine atlamak, boğuşmak ve onları yenmek gerekir.
Problemimiz çok ve çeşitli olabilir.
Ümitsiz olmayın.
Onları tanıyın, organize edin, kararlı olun, daha
çok bilgi ve yardım desteği ile onlarla savaşın.
Beyninize bir
köpekbalığı atın ve nelere
ulaşabileceğinizi o zaman görün...