ilk 98 senesinde bir kurban bayramında kaçtığımız iki günlük hafta sonu tatilinde görmüştüm adatepeyi...ben o zamanlar gençtim o ise yaşlı her tarafı tarih kokan bir köydü...etkilenmiştim...her sokak , seslerle doluydu sanki...
yıllar boyu defalarca gittim...hep aynı hisle hep aynı hevesle...
sesler ve sokaklar...taş evler...kaz dağlarının rüzgarı ve dağın içinde saklanmış nadide bir cevher di benim için adatepe..
yıllar geçti ben yaşlandım...yaş aldım...
ve hala adatepe aynı hisle gelir yüreğime...seslenir sokaklar...
eski çok eski bir rum köyü ; osmanlı ve rum kültürü , mimarisi iç içe geçmiş..
camisinde ki ceylan derisi yazıtlar...meydanda ki "dut dibi kahvesin"de içilen çaylar edilen kahvaltılar...hiç bıkmadığım saklı mekanım...
keşfedenleri çoğalsada şimdilerde ; bir nefeslik huzur saklıdır hala her köşesinde...
yıllar boyu defalarca gittim...hep aynı hisle hep aynı hevesle...
sesler ve sokaklar...taş evler...kaz dağlarının rüzgarı ve dağın içinde saklanmış nadide bir cevher di benim için adatepe..
yıllar geçti ben yaşlandım...yaş aldım...
ve hala adatepe aynı hisle gelir yüreğime...seslenir sokaklar...
eski çok eski bir rum köyü ; osmanlı ve rum kültürü , mimarisi iç içe geçmiş..
camisinde ki ceylan derisi yazıtlar...meydanda ki "dut dibi kahvesin"de içilen çaylar edilen kahvaltılar...hiç bıkmadığım saklı mekanım...
keşfedenleri çoğalsada şimdilerde ; bir nefeslik huzur saklıdır hala her köşesinde...
