Soru
"ey insan! senin noktai istinadın ancak ve ancak Allaha olan imandır. ruhuna, vicdanına noktai istimdat ise ancak ahirete olan imandır." bu cümleyi nasıl anlamalıyız, neden yalnız ahirete olan iman ruhun ve vicdanın noktai istimdadıdır?
Cevabımız
Değerli Kardeşimiz;
Allaha iman ile ahirete iman insan için iki istinad noktasıdır. Başına gelen bir musibetten dolayı Allaha dayanan vicdan, kaybettiği sevdiklerinin eleminden kurtulmak için de ahirete iman onun imdadına yetişir. Her türlü musibet ve ızdırabın kaynağı bu iki iman rüknününe iman ile tadavi edilir.
Ahirete iman konusundaki inceliği ifade için on birinci şuanın üçüncü meselesinden aldığımız aşağıdaki pasajı istifadenize sunuyoruz.
Meselâ, senin gayet sevdiğin birtek evlâdın sekeratta ölmek üzere iken ve meyusâne elîm ebedî firakını düşünürken, birden Hazret-i Hızır ve Hakîm-i Lokman gibi bir doktor geldi, tiryak gibi bir macun içirdi. O sevimli ve güzel evlâdın gözünü açtı, ölümden kurtuldu. Ne kadar sevinç ve ferah veriyor, anlarsın.
İşte, o çocuk gibi sevdiğin ve ciddi alâkadar olduğun milyonlar sence mahbup insanlar, o mazi mezaristanında, senin nazarında çürüyüp mahvolmak üzere ken, birden hakikat-i iman, Hakîm-i Lokman gibi, o büyük idamhâne tevehhüm edilen mezaristana kalb penceresinden bir ışık verdi. Onunla baştan başa bütün ölüler dirildiler. Ve “Biz ölmemişiz ve ölmeyeceğiz, yine sizinle görüşeceğiz” lisan-ı hal ile dediklerinden aldığın hadsiz sevinçler ve ferahları iman bu dünyada dahi vermesiyle ispat eder ki, iman hakikatı öyle bir çekirdektir ki, eğer tecessüm etse, bir cennet-i hususiye ondan çıkar, o çekirdeğin şecere-i tûbâsı olur dedim.
Selam ve dua ile...
Sorularla Risale-i Nur Editör
