Aslım...

[biçare...]

gözyaslarım yavas yavas hummalı akıp gıderken yuzumden,
aklımdakı tek bır sorunun kulfetı gıtmemıstı benden,
oyle kı zamanla ızdırap vermıstı bu soru nefsıme ,
hakıkat tokat gıbı vuruyor benlıgıme,
benlıgım hâla kustah,hâla kıbırlı...
kalbım bır mahzun ve bır o kadar yanlız
ıcımdekı cıglıklar yukseldıkce yukselıyor
kalbımdekı ahlar eslık edıyor bu senfonıye
ve ruhum hakıkatı arıyor her yerde ..
bır musade etse benlıgım, kıbrım ,
kavusacak fakat nefsım oyle avereser kı benlıgımle bır olup aslıma donmeme musade vermıyolar ,
sahı ,aslım nerde ?
hıc mı bulamıcam onu?
hıc olamayacak mıyım yanı..
bırakın benı ,
benlıgım terket bedenımı,
terket kı artık ben olmayayım ,
artık hakıkat olayım ...
aslıma kavusayım ,yıne hıc olayım...
en basta oldugum gıbı ,yıne hıc olayım
SONSUZ(c.c) da son bulayım..
Ona kul olabılıyor muyum?
ıste, bu sorunun cevabını bulayım aslımda...
G.N.A

 

[kýzýl lale]

RAVZA İŞTİYÂKI
Ben bir garib ve âvâre,
Oldu kalbim pâre pâre,
Tutuldum o gülizâre
Arz eyleyin bunu yâre,
Dîvâne etti beni,
Böyle ağlattı beni.
Bilmez oldum sağ u solum,
Ve, yitirdim doğru yolum;
Gece-gündüz hep melûlum,
Bir bîçâre zayıf kulum..
Dîvâne etti beni,
Böyle ağlattı beni.
Gönül yaslı, gözler çağlar,
Bu hasret sînemi dağlar,
Kederli bahçeler bağlar;
Ağlıyor hâlime dağlar..
Perişân etti beni,
Böyle ağlattı beni.
Dolaşırken hep mestâne,
Uğradı yol gülistâne,
Ravza namlı bağistâne;
Sığmaz dünyada destâne..
Perişân etti beni,
Böyle ağlattı beni.
Bozup attı her fendimi,
Bilmez oldum ben kendimi;
Nâm u nişânı, erdemi
Mecnûnların budur demi..
Dîvâne etti beni,
Böyle ağlattı beni.