
ÖLüm...
İnsan ne zaman bu keLimeyi duysa içini bir ürperti kapLar..İçi burkuLur,gözLerinin feri kesiLir,hafif bir hüzne boğuLur bir anda..AsLında dirayetLi durmak ister öLümün karşısında,yıkıLmak istemez,sarsıLmak istemez..Ama iş asLında öyLe değiLdir..Geçiştirmeye kaLksada içinde fırtınaLar kopar.O öLümün daLgaLarı onu iyice korkutur..Ama kaçış yoktur ki..O daLga onu aLıp uzakLara götürecektir..
ÖLüm..
'AyrıLık' keLimesini getirir insanın akLına..Evet ayrıLıktır ama ayrıLığın zıddıda kavuşmak değiL midir? Bu kavuşma insanın düşünceLerinden biraz uzak kaLır..Düşünemez kavuşmayı önce..O hep ayrıLıktan bahseder..Sanki ayrıLık hep ebedi kaLacakmış gibi..ama dedimya insan hep ayrıLığı düşünür..Hep ayrıLmayı..Eğer ben bir MevLana oLsaydım hiç gocunmazdım öLümden..Eğer MevLana gibi bir yüreğim oLsaydı hiç dert etmezdim hiçbirşeyi..Çünkü o ayrıLık benim için hakiki bir kavuşma oLacaktı..
Düşünsenize..
Hani geLmişiz dünyaya nereden geLdiğimizi,nasıL geLdiğimizi,kim doğurduğunu biLmeden açmışız gözLerimizi,geLirkende ağLaya ağLaya geLmişiz..Hiçbirşey biLmeden ve hep muhtaç bir şekiLde ve sonrasında yıLLar geçmiş..Şimdi misafirLiğimiz bitecek..Heran gidebiLiriz..
Lafı pek uzatmıyacağım..
Çünkü 'öLüm'ü yazamıyorum..İçimi bir titreme aLıyor..Kısa tutuyorum keLimeLerimi..Bu korktugumdan mı? Hayır! Aksine çok özLediğimden ve heyecanLandığından..'öLüm' keLimesi ruhumu gıdıkLamıştır hep..
''Beyaz Bir ÖLüm'' ü çok arzuLuyorum ama ''Mavi Bir ÖLüm'' de gezinip duruyorum..
Şimdi soruLsa : ''MüsLüman öLümden Korkar mı ? '' diye..Bende şunu söyLerim:
Korkmaz ama korkmamazLıkta yapamaz..! 'Havf' ve 'Reca'..Yani 'korku' ve 'ümit' arasında durmaLı bence insan..OLurya beLki ümit birşeyLeri değiştirmeye yeter..
NOT: (Kendime ve tüm faniLere)...
AzraiL 'öcü' değiL..Onu iyi karşıLa..Zaten çok fazLa misafir kaLmayacak..Hemen aLıp gidecek seni..Varmısın güLe oynaya gitmeye yada 'demekki böyLe öLünüyormuş' demeye..Hadi o zaman hazırLan artık..BekLetme misafiri..Ayıp oLmasın sonra..Sonra sana küsmesin tebessümLü meLeğim..