Konuya cevap cer

Birgün, Üstad Hazretleri, "Kardeşim, bu zaman çok acâib olmuş, elini versen kolunu alır, kolunu versen vücûdunu alır. Zarûrî rızkı bulsanız, kifayet ediniz." diyerek Ağabeylere ve bizlere buyurdular ki, "Size, hayat-ı içtimâiyeye girmeye mecbur kalırsanız, ancak çobanlığa izin veriyorum!" dedi.

Burada Ustad Bediüzzaman dünyaya ne kadar meyledersen dünya sana daha fazlasını istettirir demekde.  İnsan mala mülke zaafları vardır bu zaaflarını çalışarak gidermek ister. Düşünün bir fabrikada çalışanı. Alacağı maaş bir evi almaya yetmez o evi alabilmek için mesai yapar belki başka işlerde de çalışır. Ve bölelikle bütün vaktini dünyaya yani arzularını gidermek için çalışır. Halbuki Ustad Bediüzzaman fani dünya için butun zamanınızı vermeyiniz cünkü bu dünya için yaratılmamışsınız demekde. Ve ahiret için çalısınız demekdedir.  Çobanlığa izin vermesindeki maksad ise bilirsiniz ki çobanlığın mesaisi yokdur. bu nedenle belli zamanlarda çalışırlar ve işleri ibadetlerini yapmalarına engel olmaz. Halbuki şu zamanda çok sair işlerde çalışanlar ibadetlerinden geri kalabiliyorlar..