Bayram

[genc_kalem]

BAYRAM

-----------------------------------

Âfâk bütün hande, cihan başka
Bayram ne kadar hoş, ne şetâretli zamandır!
Bayramda güler çehre-i ma'sûm-i sabâvet,

Ümmîd çocuk sûret-i sâfında iyandır
Her cebhede bir nûr-i mücerred lemeânda;
Her dîdede bir rûh demâ-dem cevelândır.
Âlâm-ı hayâtın iki kat büktüğü ecsâd
Feyzindeki te'sîr ile âsûde revandır.
Ferdâ yı sükûn perveridir sâl-i cidâlin,,
Nevmîd düşen kalbe ümîd-âver-i candır.​

Heycâ yı maîşetteki feryâd-ı mehîbin
Dünyâda biraz dindiği an varsa bu andır.
Subhunda bahârın şu sabâhat bulunur mu?
Bak çehre-i gabrâya:
Nasıl şen, ne civandır!
Her sînede bir kalb-i meserret darabanda,​

Her kalbde bir âlem-i eşvâk nihandır.
Raksân oluyor cünbüş-i dûşiyle anâsır,
Gûya ki bütün sadr-ı zemin pür-galeyandır.​

Eşbahı da cûşân ediyor feyz-i mübîni,
Yâ Rab bu nasıl rûh-i avâlim-sereyandır!
Bayramda gelir yâ da ne hoş hâtıralar ki:
Bin ömre verilmez, o kadar kadri girandır,​

Iydin bana dâim görünür levh-i kerîmi:
Mâzî-i tufûliyyetimin yâd-ı besîmi.
Birinci gün hava bir parça nâ-müsâiddi;
İkinci gün açılıp, sonra pek güzel gitti.​

Dedim ki: "Fâtih'e çıksam yavaşça,
bir yanda Durup o âlemi seyreylesem de meydanda,
Ziyâret etsem ehibbâyı sonradan... Hoş olur.
Bütün gün evde oturmak ne olsa pek boştur.
"Bu arzû-yi tenezzüh gelince, artık ben Durur muyum?
Ne gezer! Fırladım hemen evden.​

Gelin de bayramı Fâtih'te seyredin,
zîrâ Hayâle, hâtıra sığmaz o herc ü merc-i safâ,
Kucakta gezdirilen bir karış çocuklardan
Tutun da, tâ dedemiz demlerinden arta kalan,
Asırlar ölçüsü boy boy asâlı nesle kadar,​

Büyük küçük bütün efrâd-ı belde, hepsi de var!
Adım başında kurulmuş beşik salıncaklar,
İçinde darbuka, deflerle zilli şakşaklar:
Biraz gidin: Kocaman bir çadır...
Önünde bütün,Çoluk çocuk birer onluk verip de girmek için
Nöbetle bekleşiyorlar.
Acep içinde ne var?"Caponya'dan gelen, insan suratlı bir canavar!"​

Geçin: Sırayla çadırlar. Önünde her birininDiyor:
"Kuzum, girecek varsa, durmasın girsin.
"Bağırmadan sesi bitmiş ayaklı bir i'lân.
"Alın gözüm, buna derler... " sadâsı her yandan.
Alettirikçilerin keyfi pek yolunda hele:
Gelen yapışmada bir mutlaka o saplı tele.
Terâzilerden adam eksik olmuyor;
birisi İnince binmede artık onun da hemşerisi:​

"Hak okka çünkü bu kantar...
Firenk icâdı gıramDeğil!
Diremleri dört yüz, hesapta şaşmaz adam.
"-Muhallebim ne de kaymak!
-Şifâlıdır ma'cun!Simid mi istedin ağa?
-Yokmuş onluğum, dursun.O başta:
Kuskunu kopmuş eyerli düldüller,
Bu başta: Paldımı düşmüş semerli bülbüller!​

Baloncular, hacıyatmazcılar, fırıldaklar,
Horoz şekerleri, civ civ öten oyuncaklar;
Sağında atlıkarınca, solunda tahtırevan;
Önünde bir sürü çekçek, tepende çiftekolan.
Öbek öbek yere çökmüş kömür çeken develer...
Ferâğ-ı bâl ile birden geviş getirmedeler.
Koşan, gezen, oturan, mâniler düzüp çağıran,​

Davullu zurnalı "dans!" eyleyen, coşup bağıran
Bu kâinât-ı sürûrun içinde gezdikçe,
Çocukların tarafındaydı en çok eğlence.
Güzelce süslenerek dest-i nâz-ı mâderle;
Birer çiçek gibi nevvâr olan bebeklerle
Gelirdi safa-i mevvâc-ı ıyde başka hayat...​

Bütün sürûr ü şetâretti gördüğüm harekât!
Onar parayla biraz sallanırdılar...
Derken,Dururdu "Yandı!" sadâsıyle türküler birden.
-Ayol, demin daha yanmıştı â! ​

Herif sen de...
-Peki kızım, azıcık fazla sallarım ben de.
"Deniz dalgasız olmazGönül sevdasız olmaz,
Yâri güzel olanınBaşı belâsız olmaz!​

Haydindi mini mini mâşallahKavuşuruz inşallah... "
Fakat bu levha-i handâna karşı, pek yaşlı
Bir ihtiyar kadının koltuğunda, gür kaşlı,
Uzunca saçlı güzel bir kız ağlayıp duruyor.
Gelen geçen, bu niçin ağlıyor? diyor, soruyor.​

-Yetim ayol... Bana evlâd belâsıdır bu acı.
Çocuk değil mi?
"Salıncak!" diyor...
Kuzum, biraz bu da binsin...
Ne var sevâbına say...
Yetim sevindirenin ömrü çok olur...​

Hemen o kız da salıncakçının mürüvvetine,
Katıldı ağlamayan kızların, şetâretine.​

Mehmet Akif Ersoy​