Her mevsim yağmur yağarken ruhuma,nadasa bıraktım kurak gönlümü.
Her insan ektiği biçer değil mi Ya Rab!
Günah ektiğim bahçelerde karagüller büyüdü, kokusuz renksiz.
Işığım bir mumun aydınlandığı kadar, verdiğim bir aldığım kadar fakat ben olamadım bir senin bana biçtiğin değer kadar.
Biraz mağrur, biraz bîzar, biraz da kendimi şekva ile geldim. Değersizliğimi bilerek, mecruh bir hal ile geldim işte
Sen şanımı yüceltirken, ben bir o kadar aczi yetimle, nasır tutmuş ayaklarımla, kör olmuş gözlerimle, karalanmış hanemle geldim.
Kalbimi avucuma sıkıştırarak, rengini kimse görmesin diye saklayarak getirdim.
Amansızım, dermansızım, fermansızım.
Ne olursun Ya Rab yeniden yücelt beni gönül gözümden geçir beni.
Gözyaşına gark eyle beni eyle ki insan bileyim kendimi.
İnşirah inşirah inşirah ayet ayet yücelt beni.
aminnnnn
Allah razi olsun hulusi kardes..
