Bir şefkat abidesi
Bayram Yüksel Ağabey anlatıyor:
Üstadımız kırlarda gezerken kitab-ı kebir-i kâinatı okurdu. Bizlere de arabada giderken veya gelirken“Keçeli, siz de şu kitab-ı kebir-i kâinatı okuyun” derdi.
Bütün varlıklarla alâkadardı. Ağaçlara, hayvanlara ve hattâ taşlara çok acaip şefkati vardı. Yollarda köpek görse, bize “Bunlar çok sadık hayvanlardır. Bunların koşmaları, ulumaları sadakatlerinin iktizasıdır” derdi.
Kırlarda kaplumbağa gördüğünde, onunla çok ciddî alâkadar olur, “Maşaallah, barekâllah! Ne güzel yapılmış! Şunlardaki sanatı sizden geri görmüyorum” derdi.
Bazan biz bir taşı kaldırsak, altından karıncalar çıksa, taşları yerine koydurur, “Hayvancıkların rahatını bozmayın” derdi.
Kırlarda avcıları gördüğünde, “Tavşanları ve keklikleri vurmayın, hayvanları incitmeyin” diye nasihatte bulunurdu. Hattâ bu şekilde çok kişileri avcılıktan vazgeçirirdi.
HAŞİYE-DİPNOT:
İhsan Atasoy, İhlâs ve Sadakat Âbidesi Bayram Yüksel, s. 73
