Hz. Peygamber s.a.v.’den İslâm’a davet mektubu alan Bizans Kralı Hirakl (Herakleios)
Onun hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak istemiş,
o sırada Suriye’de bulunan Arap tüccarlarını sarayına çağırmış ve kendilerine Rasulullah s.a.v.’i sormuştu.
Bu tüccarlar arasında bulunan ve henüz müslüman olmayan Ebu Süfyan, Rasul-i Ekrem s.a.v hakkında istemeye istemeye doğru söylemek zorunda kalmıştı.
Aralarında şu şekilde bir konuşma geçmişti:
– Ona en çok uyanlar kimlerdir, zenginler mi, fakirler mi?
– Fakirler.
– Hiç ona inananlardan dönenler oldu mu?
– Şimdiye kadar hayır.
– Ona inananlar artıyor mu, eksiliyor mu?
– Her geçen gün biraz daha artıp çoğalıyorlar.
– O’nun hayatında hiç yalan söylediğini duydunuz mu?
– Hayır, hiçbirimiz O’nu yalan söylerken duymadık.
Henüz müslümanların en amansız düşmanlarından biri olan Ebu Süfyan’dan aldığı bu cevaplarla sarsılan Hirakl, kendini tutamayarak şöyle dedi:
– Bir insanın bunca zaman insanlara yalan söylemekten kaçınıp da Allah’a karşı yalan söylemesi düşünülemez...
(Buharî, Bed’ü’l-Vahy, 6)
