Bugün pazar,
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa
gökyüzünün bu kadar benden uzak
bu kadar mavi ,
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldanmadan durdum...
Sonra saygıyla toprağa oturdum.
dayadım sırtımı duvara.
Ve ben artık hiçbir şeyi
hattâ seni bile düşünmezken.
takıldı birdenbire gözüm,
birbiri ardınca bozkırın ufkundan sökülüp
ağır beyaz yelkenler gibi gelen bulutlara..
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben
Bahtiyarım.....
"Nazım Hikmet Ran"