Bazen ebeveynler, çocuğun istekleri karşısında neşeli halde “evet” diyebiliyorken, kızgın halde iken “hayır” diyebiliyorlar. Bazen de tepki gösterilmesi gereken yerde tepki gösterilmiyor, aksine gösterilmemesi gereken yerde gösterebiliyorlar.
Anne babaların; farklı kişilik yapısına sahip yaratılmaları, değişik ortamlarda yetişmeleri ve anlayışlarının farklı olması, çocuklarına karşı; tek bir çizgide, aynı yaklaşımda bulunmalarını zorlaştırmaktadır. Aslında farklılıklar bir zenginlik olup çocuğun yetişmesinde olumlu yönde katkılar sağlar. Ancak ebeveynlerin birbirlerinden (haberli yada habersiz) farklı bir şekilde yaklaşımları, çocukların psiko-sosyal gelişiminde büyük sıkıntılar oluşturabilir.
Çocuğun istekleri karşısında bazen anne “evet”, baba da “hayır” diyebiliyor. Çocuğun isteklerine, anne babalar tarafından farklı cevapların verilip ve neticede bu isteklerin onlar tarafından yerine getirilmesi çocukta; kişiliğin dengeli gelişmemesine, ikiyüzlü ve yalancı yetişmesine neden olmaktadır. Anne veya babası, birisinden yüz bulan çocuk “nasıl olsa dediğimi birisi yapacak” der ve neticede istediğini yaptırmaya çalışır.
Anne babanın çocuğa karşı yaklaşımları ve onu yönlendirmeleri çok önemlidir. Bazen baba disiplinli, anne ise hoşgörülü olabiliyor. Bu durumda çocuğun davranışları, konuşması, hal ve hareketleri tamamen iki kutup tarafından yönlendirilmeye çalışılırsa, çocukta davranış problemleri ve bazı psikolojik sorunlar yaşanabilir. Babanın koyduğu kuralı annenin bozması veya tam tersi annenin koyduğu kuralı babanın bozması çocuğun kararsız, çekingen, çelişkili ve tutarsız bir halde davranmasına yol açar. Bu durum çocukta; tırnak yeme, tik, konuşma zorlukları, uyku ve yemek düzeninin bozulmasına sebep olabilir.
Çoğu zaman çocukların yanında yapılan tutarsız davranışların dışında, bir de zaman içerisinde kararların değiştirilmesi söz konusu olabiliyor. Anne veya baba bir hafta önce aldığı kararları bir hafta sonra sebepsiz bir şekilde değiştirebiliyorlar. Bazen ebeveynler, çocuğun istekleri karşısında neşeli halde “evet” diyebiliyorken, kızgın halde iken “hayır” diyebiliyorlar. Bazen de tepki gösterilmesi gereken yerde tepki gösterilmiyor, aksine gösterilmemesi gereken yerde gösterebiliyorlar.
Anne ve babanın dışında çocuğu tutarsız davranmaya sevk eden bir başka husus da, büyükanne büyükbaba veya yakın akrabalarının tutum ve davranışlarıdır. Bazen anne ve baba çocuklarına karşı “Nasıl davranacaklarına” dair kararlar alıyorlar. Alınan bu kararlara mukabil büyükanne ve büyükbaba torunlarına farklı davranabiliyorlar. Bu hususta çocuk hakkında anne baba tarafından alınan kararlar, başta büyükanne ve büyükbaba olmak üzere büyüklere anlatılmalı ve alınan bu karalara uyulması gerektiği uygun bir dille ifade edilmelidir.
Anne babalar nasıl davranmalıdırlar?
Anne baba arasında görüş farklılıkları olsa bile, çocuğun yanında söylenmemelidir.
Çocuğun kendisi hakkında verilecek kararlarda anne babalar, kendi aralarında fikir birliğine varmalı.
Çocuğun yanında ortaya atılan fikirler karşılıklı desteklenmeli; çocuğun istekleri karşısında anne“evet” diyorsa, baba da “evet” demeli, anne “hayır” diyorsa, baba da demeli.
Çocuğun huzurunda veya diğer zamanlarda tutarsız söz ve davranışlarda bulunulmamalı ve bilhassa anne baba karşılıklı birbirlerini eleştirmemeli.
Çocuk hakkında verilen kararlar zaman içersinde değiştirilmemeli.
Anne baba olarak, çocuk hakkında alınan kararlar başta büyükanne büyükbaba olmak üzere başkalarına da bildirilmeli.