ABDULLAH4
Forum Yöneticisi
Çocuğumuzun manevi eğitimi vazgeçilmezdir..
Manevi eğitim çocuğumuz için çok önemli ve vazgeçilmezdir. Manevi inançları olmayan çocuklar kendilerini eksik ve yalnız hissederler. Depresyona girme riskleri fazla, kendilerine güvenleri yetersizdir. Oysa, hayatın bir anlamı olduğuna inanmak rahatlatıcıdır.
Maneviyat ebeveynlerden öğrenilir. Güven veren, uyumlu anne-babalar çocuklarına da inanç aşılarlar. Gördükleri ve hissedebildikleri ebeveynine güvenmeyi öğrenen çocuklar, göremedikleri bir varlığa inanmayı ve güvenmeyi de öğrenirler.
Maneviyatın günlük aile yaşantısından ayrı bir şey olmadığını, aslında aile hayatının ta kendisi olduğunu bilmeliyiz. Aslında her an maneviyatla iç içe yaşıyoruz. Gökyüzünü, bulutları, ağaçları, bin bir renkteki çiçekleri, süt veren koyun ve inekleri çocuğumuzla birlikte seyredelim; tüm bunların nereden geldiğini ve bu nimetleri bize kimin ikram ettiğini konuşalım. Rabbimize şükredelim.
Çocuğumuz günlük hayatın manevi boyunu bildiğinde, ruh sağlığı ve mutluluğu çok şey kazanacaktır.
Onu dua etmeye, bir işei özellikle yemeğe ve yatmaya başlarken Allah’ın adını anmaya, verdiği nimetler için Rabbimizi şükretmeye, sevdirerek alıştırmalıyız.
Bayramlara, kandillere, Cuma günlerine, Ramazan ayına özel önem verelim. Bu günlerde daha mutlu ve neşeli olalım. Dini faaliyet ve ibadetlerimize çocuğumuzu da katarak heveslendirelim, zevk almalarını sağlayalım.
Unutmayalım ki inançlı çocuk, daha mutlu ve huzurlu çocuk demektir.
İnançlı olarak yetiştirelim
İnsanoğlu, kendisinden güçlü ve ulu bir varlığa inanmaya ihtiyaç duyar. Önemsiz endişelerimizi ve hayatın kısalığını, kainatın uçsuz bucaksız sonsuzluğuyla kıyasladığımızda; hayatın manasını, dünyada oluş sebebimizi, nereden gelip nereye gittiğimizi sorgulamaya düşünmeye başlarız. Çocuklar bu konuları sorgulamaya çok erken yaşlarda başlarlar. “Annemin karnında gelişmeye başlamadan önce ben neredeydim?” “Ölen büyük annem şimdi nerede?” gibi sorular sorarlar.
Bu sorular üzerinde daha açık ve net düşünebilmeye başladıktan sonra, tatmin edici cevaplar isterler. Bu konularda onlar ile sohbet edelim. Meraklarını giderelim.
Üstelik teknolojinin geliştiği günümüzde maneviyata daha çok muhtacız. Manevi inançları olmadan büyüyen çocuklar, hayatlarının herhangi bir amacı ve anlamı olmadığını düşünebilirler. Dini ve manevi inançları zayıf çocuklar, belirsizlik denizinde kaybolabilirler veya olmadık sapkın bir inanışa bağlanabilirler.
Maneviyat, çocuklar tarafından görülemeyecek, ölçülemeyecek, ayarlanamayacak bir şey olduğundan, hayatın bu çok önemli boyutunu kaçırmamaları için yönlendirmeye ihtiyaçları vardır. Çocuklar hayata daha derin bir anlam katmak için manevi araştırmalara bizim sandığımızdan daha çok zaman ayırırlar: “Ben dünyaya nereden geldim, nereye gidiyorum?” “Hangi yolu izlemeliyim?”
İşte manevi yönlendirme, çocukların kafalarında yer eden bu sorulara cevap verebilmeleri için bir plan ve yol haritası sunar. Aynı zamanda onlara güven, barış ve kişisel değer hissi verir.
Sonra manevi değerleri ve inançları olan kimseler, karşılaştıkları problem ve rahatsızlıklarla daha kolay baş eder, kendini daha güçlü hisseder. Yalnız olmadığını, Allah’a dayanan insana, Allah’ın yardım ederek onu sahipsiz bırakmadığını düşünür. Allah’ın himayesine girerek rahatlar, moral bulur.
Çocuklarımıza Allah sevgisi aşılayalım
Çocuğumuzu Rabbimizin sevgisi ile yetiştirelim. Evladımız Allah’ın; seven, koruyan, affeden, merhametlilerin en merhametlisi olan, cezadan çok ödüllendiren Azamet sahibi bir İlah olduğunu öğrenmelidir.
Bazı aileler, Allah korkusunu yanlış bir terbiye aracı olarak kullanmakta ve bu korkuyu, “söz dinlemeyeni Allah taş yapar!”, “yemeğini yemeyeni cehennemde yakar.”, “yalan söyleyenin dilini keser!” gibi cümlelerle çocuğun kafasına sokmaya çalışmaktadırlar.
Bunun sonucunda, çocukta yanlış bir ilah kavramı tasavvuru oluşmakla kalmaz, aynı zamanda sürekli günahlarından dolayı kendini suçlayan ve aşağılayan bu çocuğun ruh sağlığı da bozulur.
Çocuğumuzun sorularını basit, fakat doğru ve sade bir dille cevaplamalıyız. Allah’ın esirgeyen, bağışlayan, her şeyi yaratan ve bizleri koruyan tek ilah olduğunu çocuğa anlatmalıyız. Aşıladığımız Allah sevgisi, her türlü güçlüğü yenmede ona yardımcı olacaktır.
Bir başka husus da, çocuklarımızla birlikte gezilere çıkarak tabiat güzelliklerini onlara göstermeli ve kainatı onlara tanıtmamızdır. Gökyüzünü, bulutları, ağaçları ve hayvanları beraber seyredelim; çocuğumuzla tüm bunların nereden tüm bunların nereden geldiği hakkında konuşalım. Hayvanat bahçesine götürerek Rabbimizin çeşitli yarattıklarını göstererek O’nun büyüklüğünü tefekküre teşvik edelim.
Yine, dini bayram ve kandillere önem vermeli, ibadete özendirmeli, onunla beraber camiye gitmeliyiz. Her konuda olduğu gibi bu konuda da anne/baba olarak uygun model olmalıyız.
Ailesinde sıcak ve mutlu ortam olan çocuklar bu sıcaklığa uyar, anne-babanın ahlâkî ve geleneksel değerlerini paylaşırlar. Maneviyat, çocukların kendilerine ve kendi dışındaki ilişkilere güven duymalarını gerektirir; güven de hevesli, uyumlu ve karşılık veren ebeveynlerden öğrenilir.
alinti..
Manevi eğitim çocuğumuz için çok önemli ve vazgeçilmezdir. Manevi inançları olmayan çocuklar kendilerini eksik ve yalnız hissederler. Depresyona girme riskleri fazla, kendilerine güvenleri yetersizdir. Oysa, hayatın bir anlamı olduğuna inanmak rahatlatıcıdır.
Maneviyat ebeveynlerden öğrenilir. Güven veren, uyumlu anne-babalar çocuklarına da inanç aşılarlar. Gördükleri ve hissedebildikleri ebeveynine güvenmeyi öğrenen çocuklar, göremedikleri bir varlığa inanmayı ve güvenmeyi de öğrenirler.
Maneviyatın günlük aile yaşantısından ayrı bir şey olmadığını, aslında aile hayatının ta kendisi olduğunu bilmeliyiz. Aslında her an maneviyatla iç içe yaşıyoruz. Gökyüzünü, bulutları, ağaçları, bin bir renkteki çiçekleri, süt veren koyun ve inekleri çocuğumuzla birlikte seyredelim; tüm bunların nereden geldiğini ve bu nimetleri bize kimin ikram ettiğini konuşalım. Rabbimize şükredelim.
Çocuğumuz günlük hayatın manevi boyunu bildiğinde, ruh sağlığı ve mutluluğu çok şey kazanacaktır.
Onu dua etmeye, bir işei özellikle yemeğe ve yatmaya başlarken Allah’ın adını anmaya, verdiği nimetler için Rabbimizi şükretmeye, sevdirerek alıştırmalıyız.
Bayramlara, kandillere, Cuma günlerine, Ramazan ayına özel önem verelim. Bu günlerde daha mutlu ve neşeli olalım. Dini faaliyet ve ibadetlerimize çocuğumuzu da katarak heveslendirelim, zevk almalarını sağlayalım.
Unutmayalım ki inançlı çocuk, daha mutlu ve huzurlu çocuk demektir.
İnançlı olarak yetiştirelim
İnsanoğlu, kendisinden güçlü ve ulu bir varlığa inanmaya ihtiyaç duyar. Önemsiz endişelerimizi ve hayatın kısalığını, kainatın uçsuz bucaksız sonsuzluğuyla kıyasladığımızda; hayatın manasını, dünyada oluş sebebimizi, nereden gelip nereye gittiğimizi sorgulamaya düşünmeye başlarız. Çocuklar bu konuları sorgulamaya çok erken yaşlarda başlarlar. “Annemin karnında gelişmeye başlamadan önce ben neredeydim?” “Ölen büyük annem şimdi nerede?” gibi sorular sorarlar.
Bu sorular üzerinde daha açık ve net düşünebilmeye başladıktan sonra, tatmin edici cevaplar isterler. Bu konularda onlar ile sohbet edelim. Meraklarını giderelim.
Üstelik teknolojinin geliştiği günümüzde maneviyata daha çok muhtacız. Manevi inançları olmadan büyüyen çocuklar, hayatlarının herhangi bir amacı ve anlamı olmadığını düşünebilirler. Dini ve manevi inançları zayıf çocuklar, belirsizlik denizinde kaybolabilirler veya olmadık sapkın bir inanışa bağlanabilirler.
Maneviyat, çocuklar tarafından görülemeyecek, ölçülemeyecek, ayarlanamayacak bir şey olduğundan, hayatın bu çok önemli boyutunu kaçırmamaları için yönlendirmeye ihtiyaçları vardır. Çocuklar hayata daha derin bir anlam katmak için manevi araştırmalara bizim sandığımızdan daha çok zaman ayırırlar: “Ben dünyaya nereden geldim, nereye gidiyorum?” “Hangi yolu izlemeliyim?”
İşte manevi yönlendirme, çocukların kafalarında yer eden bu sorulara cevap verebilmeleri için bir plan ve yol haritası sunar. Aynı zamanda onlara güven, barış ve kişisel değer hissi verir.
Sonra manevi değerleri ve inançları olan kimseler, karşılaştıkları problem ve rahatsızlıklarla daha kolay baş eder, kendini daha güçlü hisseder. Yalnız olmadığını, Allah’a dayanan insana, Allah’ın yardım ederek onu sahipsiz bırakmadığını düşünür. Allah’ın himayesine girerek rahatlar, moral bulur.
Çocuklarımıza Allah sevgisi aşılayalım
Çocuğumuzu Rabbimizin sevgisi ile yetiştirelim. Evladımız Allah’ın; seven, koruyan, affeden, merhametlilerin en merhametlisi olan, cezadan çok ödüllendiren Azamet sahibi bir İlah olduğunu öğrenmelidir.
Bazı aileler, Allah korkusunu yanlış bir terbiye aracı olarak kullanmakta ve bu korkuyu, “söz dinlemeyeni Allah taş yapar!”, “yemeğini yemeyeni cehennemde yakar.”, “yalan söyleyenin dilini keser!” gibi cümlelerle çocuğun kafasına sokmaya çalışmaktadırlar.
Bunun sonucunda, çocukta yanlış bir ilah kavramı tasavvuru oluşmakla kalmaz, aynı zamanda sürekli günahlarından dolayı kendini suçlayan ve aşağılayan bu çocuğun ruh sağlığı da bozulur.
Çocuğumuzun sorularını basit, fakat doğru ve sade bir dille cevaplamalıyız. Allah’ın esirgeyen, bağışlayan, her şeyi yaratan ve bizleri koruyan tek ilah olduğunu çocuğa anlatmalıyız. Aşıladığımız Allah sevgisi, her türlü güçlüğü yenmede ona yardımcı olacaktır.
Bir başka husus da, çocuklarımızla birlikte gezilere çıkarak tabiat güzelliklerini onlara göstermeli ve kainatı onlara tanıtmamızdır. Gökyüzünü, bulutları, ağaçları ve hayvanları beraber seyredelim; çocuğumuzla tüm bunların nereden tüm bunların nereden geldiği hakkında konuşalım. Hayvanat bahçesine götürerek Rabbimizin çeşitli yarattıklarını göstererek O’nun büyüklüğünü tefekküre teşvik edelim.
Yine, dini bayram ve kandillere önem vermeli, ibadete özendirmeli, onunla beraber camiye gitmeliyiz. Her konuda olduğu gibi bu konuda da anne/baba olarak uygun model olmalıyız.
Ailesinde sıcak ve mutlu ortam olan çocuklar bu sıcaklığa uyar, anne-babanın ahlâkî ve geleneksel değerlerini paylaşırlar. Maneviyat, çocukların kendilerine ve kendi dışındaki ilişkilere güven duymalarını gerektirir; güven de hevesli, uyumlu ve karşılık veren ebeveynlerden öğrenilir.
alinti..