AMİNE
Well-known member
En değerli varlıklarımız olan çocuklarımızın yetiştirilmesi bilgi,sezgi,sevgi,akılcı ve tutarlı davranış gerektiren zor bir “sanat”tır. Bu sanatı yeterince gerçekleştirebilmek için hepimizin öğreneceği bir şeyler vardır. Ana –baba arasındaki anlayış birliği ve tutarlılık, çocuğun yetiştiği ortamın sağlıklı olması için çok önemlidir. Bundan yola çıkarak bir çocuğun ana-babasına olan seslenişine bir bakalım.
DİNLE
Sana, beni dinlemeni söylediğimde
Bana öğüt vermeye başladın
Söylediğimi de yapmadın
Sana, beni dinlemeni söylediğimde
Bana niye demeye başladın
Duygularımı ayaklar altına alıp çiğnedin
Sana, beni dinlemeni söylediğimde
Kendini buna zorunlu duyumsadın,
Sorunlarımı çözmeyi ister gibi davrandın
Sonunda beni de başarısızlığa uğrattın.
Öyleyse lütfen dinleyin ve beni işitin.
Eğer konuşmak istiyorsanız
Birkaç dakika sıranızı bekleyin
O zaman ben de sizi dinleyeceğime söz vereyim......
Leo Buscaglia
Farkında olmadan çocuklarımızı iyi yetiştirelim derken birçok yanlışlıklar yapıyoruz. Şiirden de anlaşıldığı gibi çocuklarımızı dinlemiyor, dinliyormuş gibi yapıyoruz.
Duygularını anlamaya çalışmıyor, öğütler veriyor, 1-2 saat süren hayat dersleri veriyor,yeri geliyor kızıyor,bağırıyor hatta denetliyor ve tehdit ediyoruz. Ya da tam tersi aşırı ve abartılı bir sevgi seline kaptırıyoruz kendimizi, her şeylerine göz yumuyoruz. Bunları yapıyoruz derken bilinçli ve kasıtlı yaptığımızı kastedmiyorum. İyi yetiştirmek, güzel ve ahlaklı, kendine güvenen, mutlu, hayatta ne istediğini bilen kişiler olmaları için böyle davranıyoruz.
Peki anne-baba olarak böyle yanlış davranışlar içinde olmamız neden kaynaklanıyor dersiniz?
Elbetteki gördüklerimizi uygulamaktan. Kendimizi geliştirememekten. Kısacası anne-babalık mesleğinin öğrenilebilir bir meslek veya sanat olduğunu bilmemekten. Çoğumuz anne babamızdan ya da bizim gibi düşünen insanların davranışlarından yola çıkarak çocuk yetiştirmeye kalkıyoruz.
Halbuki çocuk yetiştirmenin de bilimsel ilkeleri ve yöntemleri vardır.
Anne-baba olmaya karar verdiğiniz anı şöyle bir düşünün........
İlk aklınıza gelenler neler? Nasıl bir anne-baba olacaktınız? Anne babanızdan çok istediğiniz bir şeyi hatırlıyor musunuz? Örneğin; bir ayakkabı, bir elbise ya da sevdiğiniz bir arkadaşınızda kalmak için istediğiniz izinler...........
Hangilerini hatırlayabiliyorsunuz?
İnsan geçmişine dönünce güzel ya da üzücü şeyler hatırlıyor değil mi? Bizim hiçbirini değiştirme şansımız yok. Ancak bir şansımız var, o da
Çocuklarınızın 10-15 yıl sonra sizinle ilgili hangi anılarınızı hatırlamalarını isterdiniz?
- “Ailemle çok güzel günler geçirdim, her zaman beni destekleyen, cesaretlendiren, kendim olmama izin veren, beni ben olduğum için seven bir aileydi demesini mi?” Yoksa
- “Ailem de hiç huzur bulamamıştım. Sürekli tartışma ortamı, birbirini eleştirme, yasaklar, başkalarıyla kıyaslamalar,arkadaşlıklarıma karışmaların olduğu bir aileydi demesini mi?”
Evet sevgili anne babalar;
Çocuklarımızın hayatlarını mutlu, olumlu ve sevecen olarak yaşayabilmeleri için sizlere ihtiyacı var.
Daha iyi bir ebeveyn olmak için, şimdi nasıl bir ebeveyn olduğunuzu anlamak yani kendinizi tanımanız gerekir. Çünkü anne babanın kişiliği ailenin kişiliği demektir. Ailenin kişiliği ise nedir biliyor musunuz? Çocuğunuz yani siz demektir.
“Nasıl bir anne babaya sahip olduğumuz o kadar önemli değil,önemli olan nasıl bir anne baba olduğumuzdur.”
DİNLE
Sana, beni dinlemeni söylediğimde
Bana öğüt vermeye başladın
Söylediğimi de yapmadın
Sana, beni dinlemeni söylediğimde
Bana niye demeye başladın
Duygularımı ayaklar altına alıp çiğnedin
Sana, beni dinlemeni söylediğimde
Kendini buna zorunlu duyumsadın,
Sorunlarımı çözmeyi ister gibi davrandın
Sonunda beni de başarısızlığa uğrattın.
Öyleyse lütfen dinleyin ve beni işitin.
Eğer konuşmak istiyorsanız
Birkaç dakika sıranızı bekleyin
O zaman ben de sizi dinleyeceğime söz vereyim......
Leo Buscaglia
Farkında olmadan çocuklarımızı iyi yetiştirelim derken birçok yanlışlıklar yapıyoruz. Şiirden de anlaşıldığı gibi çocuklarımızı dinlemiyor, dinliyormuş gibi yapıyoruz.
Duygularını anlamaya çalışmıyor, öğütler veriyor, 1-2 saat süren hayat dersleri veriyor,yeri geliyor kızıyor,bağırıyor hatta denetliyor ve tehdit ediyoruz. Ya da tam tersi aşırı ve abartılı bir sevgi seline kaptırıyoruz kendimizi, her şeylerine göz yumuyoruz. Bunları yapıyoruz derken bilinçli ve kasıtlı yaptığımızı kastedmiyorum. İyi yetiştirmek, güzel ve ahlaklı, kendine güvenen, mutlu, hayatta ne istediğini bilen kişiler olmaları için böyle davranıyoruz.
Peki anne-baba olarak böyle yanlış davranışlar içinde olmamız neden kaynaklanıyor dersiniz?
Elbetteki gördüklerimizi uygulamaktan. Kendimizi geliştirememekten. Kısacası anne-babalık mesleğinin öğrenilebilir bir meslek veya sanat olduğunu bilmemekten. Çoğumuz anne babamızdan ya da bizim gibi düşünen insanların davranışlarından yola çıkarak çocuk yetiştirmeye kalkıyoruz.
Halbuki çocuk yetiştirmenin de bilimsel ilkeleri ve yöntemleri vardır.
Anne-baba olmaya karar verdiğiniz anı şöyle bir düşünün........
İlk aklınıza gelenler neler? Nasıl bir anne-baba olacaktınız? Anne babanızdan çok istediğiniz bir şeyi hatırlıyor musunuz? Örneğin; bir ayakkabı, bir elbise ya da sevdiğiniz bir arkadaşınızda kalmak için istediğiniz izinler...........
Hangilerini hatırlayabiliyorsunuz?
İnsan geçmişine dönünce güzel ya da üzücü şeyler hatırlıyor değil mi? Bizim hiçbirini değiştirme şansımız yok. Ancak bir şansımız var, o da
Çocuklarınızın 10-15 yıl sonra sizinle ilgili hangi anılarınızı hatırlamalarını isterdiniz?
- “Ailemle çok güzel günler geçirdim, her zaman beni destekleyen, cesaretlendiren, kendim olmama izin veren, beni ben olduğum için seven bir aileydi demesini mi?” Yoksa
- “Ailem de hiç huzur bulamamıştım. Sürekli tartışma ortamı, birbirini eleştirme, yasaklar, başkalarıyla kıyaslamalar,arkadaşlıklarıma karışmaların olduğu bir aileydi demesini mi?”
Evet sevgili anne babalar;
Çocuklarımızın hayatlarını mutlu, olumlu ve sevecen olarak yaşayabilmeleri için sizlere ihtiyacı var.
Daha iyi bir ebeveyn olmak için, şimdi nasıl bir ebeveyn olduğunuzu anlamak yani kendinizi tanımanız gerekir. Çünkü anne babanın kişiliği ailenin kişiliği demektir. Ailenin kişiliği ise nedir biliyor musunuz? Çocuğunuz yani siz demektir.
“Nasıl bir anne babaya sahip olduğumuz o kadar önemli değil,önemli olan nasıl bir anne baba olduğumuzdur.”