Edeb

Bismillahirrahmanirrahim
biz insanlar bazen kendimizi öyle bir hissederizki sanki bizden akillisi yok hatta bizde edeblisi bile yok gibi gelir. Halbuki iç muhabemizi yaptiğimizda kendimizin ne kadarda aciz bir kul olduğumuzu görür ve doğru secdeye kapaniriz.
Edebi terk ettiğimiz andan itibaren bizi kibir kaplar
ziya paşanin buyurduğu gibi;
" ilim meclislerinde aradim kildim taleb
ilim geride kaldi;illa edeb illa edeb"
edebi olmayan toplumlarda aile huzuru, arkadaşlik ilşkileri kisacasi toplumsal yaşayişin birlik ve beraberliği kaybolur insanlik ilişkileri dört ayaklilarinkineden pek farki kalmaz...
Edebin, insani insan yapan en önemli etken olduğu kuşkusuzdur. Ohalde edeb ilmini öğrenmeli ve tatbik etmelidir.
Edeb bizim hayatimizin her yerinde olan en büyük etkendir. Yemekten, yatmaya, kalkmaktan, oturmaya, konuşmaktan hatta susmaya kadar hayatimizin her yerini sarmalamiş bir nurdur. Kimki bu nura kendini atti o insan insandir kimki edebi terk etti o insan insanlik değerlerini kaybetti demektir
rabbimiz bizim sünnete uyan edebli kul olmamizi istiyor o halde haydiyin edebe...
Ha sikintilaimizin gelmesinin nedeni bizim edebi terk ettiğimiz olabiliri değilmi?
 
Üst