Eşe değer vermeyi anne babamızdan öğreniyoruz
Gün geçmiyor ki kadın ve erkek ilişkileri yüzünden acılar yaşanmasın. Bu acıların temeline baktığınızda bir yanda sevgi ve mutluluk arayışı, diğer yanda saygı ve değer vermeme, istismar ve gücün kötüye kullanımı yatıyor.
Problem olarak kısaca eşlerin birbirini tamamlayamamasını görüyoruz. Eş olamamanın temelinde yatan çarpıklıklar ise genellikle her iki tarafla ilişkili ve her iki tarafın kendi anne-baba ilişkilerine varacak kadar derinlerde, kuşaklar ötesinde, fakat bir o kadar da bugünkü ilişkiler için değiştirilebilir, düzeltilebilir şekildedir.
Eşler birbirini nasıl tamamlamalı?
Kadın ve erkek birbirinin tamamlayıcısıdır. Bu sebeple 'eş' denmiştir. Hem benzer hem de farklı yanları vardır. Bu özellikler birbirini geliştirir. Erkek ve kadın birbirini ne kadar farklı ve benzer yönleriyle sever, değer verir ve güzel duygularını ifade ederlerse hem birbirini geliştirmiş, hem de kendileri mutlu olmuş olurlar. Zira güzel duygular birbirini harekete geçirir. Nerede mutluluk, huzur, paylaşım, sohbet varsa orada güven vardır, sevgi vardır, saygı ve değer verme vardır. Anne-babasını birbirine hoş, güzel muamele içinde gören çocuk, ileride eşine değer vermeyi öğrenir.
Anne-baba mutlu olduğunda çocuklarına daha mı iyi anne-babalık yapar?
Anne-babası tarafından sevgi gören, bütün varlığı, kişiliği olduğu gibi kabul edilen, güzel özelikleri takdir edilen çocuk güzel görür, güzel düşünür ve güzel muamele eder. Bu güzellik onun görüşünü basiretini kuvvetlendirir, ufkunu anlayışını derinleştirir. Sevgi ve merhamet duygularını güçlendirir. Cinsel kimlik, beden imgesi, özgüven gibi kişinin hayat boyu mizacında ve davranışlarında güçlü etkileri olan özellikler bu ortamda sağlıklı bir şekilde gelişir. Sözler ancak davranışlarla desteklendiğinde bir anlam ifade eder. Huzurlu ortam ancak sorumlulukların adil bir şekilde yerine getirilmesi ve problemlerin doğru çözümü ile sağlanabilir.
Gün geçmiyor ki kadın ve erkek ilişkileri yüzünden acılar yaşanmasın. Bu acıların temeline baktığınızda bir yanda sevgi ve mutluluk arayışı, diğer yanda saygı ve değer vermeme, istismar ve gücün kötüye kullanımı yatıyor.
Problem olarak kısaca eşlerin birbirini tamamlayamamasını görüyoruz. Eş olamamanın temelinde yatan çarpıklıklar ise genellikle her iki tarafla ilişkili ve her iki tarafın kendi anne-baba ilişkilerine varacak kadar derinlerde, kuşaklar ötesinde, fakat bir o kadar da bugünkü ilişkiler için değiştirilebilir, düzeltilebilir şekildedir.
Eşler birbirini nasıl tamamlamalı?
Kadın ve erkek birbirinin tamamlayıcısıdır. Bu sebeple 'eş' denmiştir. Hem benzer hem de farklı yanları vardır. Bu özellikler birbirini geliştirir. Erkek ve kadın birbirini ne kadar farklı ve benzer yönleriyle sever, değer verir ve güzel duygularını ifade ederlerse hem birbirini geliştirmiş, hem de kendileri mutlu olmuş olurlar. Zira güzel duygular birbirini harekete geçirir. Nerede mutluluk, huzur, paylaşım, sohbet varsa orada güven vardır, sevgi vardır, saygı ve değer verme vardır. Anne-babasını birbirine hoş, güzel muamele içinde gören çocuk, ileride eşine değer vermeyi öğrenir.
Anne-baba mutlu olduğunda çocuklarına daha mı iyi anne-babalık yapar?
Anne-babası tarafından sevgi gören, bütün varlığı, kişiliği olduğu gibi kabul edilen, güzel özelikleri takdir edilen çocuk güzel görür, güzel düşünür ve güzel muamele eder. Bu güzellik onun görüşünü basiretini kuvvetlendirir, ufkunu anlayışını derinleştirir. Sevgi ve merhamet duygularını güçlendirir. Cinsel kimlik, beden imgesi, özgüven gibi kişinin hayat boyu mizacında ve davranışlarında güçlü etkileri olan özellikler bu ortamda sağlıklı bir şekilde gelişir. Sözler ancak davranışlarla desteklendiğinde bir anlam ifade eder. Huzurlu ortam ancak sorumlulukların adil bir şekilde yerine getirilmesi ve problemlerin doğru çözümü ile sağlanabilir.
