Fethullah Gülen Hocaefendi Bediüzzaman için yazdığı , Işık Adam şiirini okuyor...
Belirdi bir kır atlı; Başı gözü polatlı;
Gözler buğulu, nemli, Üveyk gibi kanatlı...
Geliyor dolu dizgin, Yüreği dertle ezgin..
Izdırâb çekmiş belli, Duyguları pek engîn.
Ululardan bir ulu, Heyecanla dopdolu;
Dokunsan ağlayacak, Allah’ın sâdık kulu.
Bir gariblik sesinde, Yalan yok çehresinde..
Bakanlar anlayacak, Işık var çevresinde.
Sür atını durmadan, Kalmadı bende derman;
Ey metâı nûr adam! Yok fevt edecek zaman.
Sakın geç kalma zinhâr! İçim hasretle yanar;
Kalmadı başka sevdâm, Ağar ufkumda ağar..!
Artık bende’nim bende’n, Ayrılmam asla senden!
Al beni de yanına; Vaz geçdim cân u tenden...
Sorma kim olduğumu! Düşüp-doğrulduğumu;
Eriştim ummanına, Unuttum boğulduğumu.
