GÜZELLE İYİNİN ARASINDA BİR FARK VARDIR:İYİNİN ISPATLAMA AMACI VARDIR,GÜZEL İSE GÜZELDİR
Nedense önce görünümleri değerlendirmeye çalışır insanoğlu..Ezelden beri güzelliğe coşkun hayranlığı belki bu yüzdendir.Güzellik şahsa ve zamana göre değişen bir görevdir.Maddedeki renk,ahenk ve geçici <<GÜZELLİK>>kavramı yaratır.Üzerinde münakaşa gerektirmez;insanların ruhi zevklerini ortaya koyan bir görüş meselesidir.
Güzellik insanın içinde feraahlık uyandırır.Çevrenin iyi insanlara ilgi göstermesinin başlıca nedeni belki budur.İnsanlığın arasında güzelliğin peşinden bir koşma yarışı başlar.Güzel insanda da kendisine gösterilen bu ilginin öz değerinden ileri geldiğini sanır,kasıldıkça kasılır.Dış güzelliğe olduğu kadar iç güzelliğe de önem verenle azdır,btün çabalarını kalıplarını süslemekle gösterirler.Olgun insanların vardıkları sonuş şudur ki;kalıp güzelliği geçicidir.Önemli olan iç güzelliğidir.İnsanlar çabalırını biraz içlerini güzelleştirmeye sarfetseler insanlığın önemli bir meselesi halledilmiş olur.
İç güzelliği derkenerdmlerin tümü demek olan<<fazilet-i>>kassediyoruz.Fazilet,insanın içine tahtını kurduğu zaman bir daha hiç inmez;O insanı yükseltir,yüceltir.Oysa güzellik geçicidir.Dış güzellikler kaza,yaşlılık gibi türlü nedenlerle bozuşabilir.Arkada kaprisli ve hırçın bir ruh varsa o insanın,artık saltanatını yitirmiş demektir.Oysa hiçbir şekilde ölmez ve yıpranmaz.Bu sebeple onun güzelliği olan fazilet de hiçbir şekilde kaybolmaz,bğtğn yaşamı boyunca insanı gözde ve üstün kılar...
Nedense önce görünümleri değerlendirmeye çalışır insanoğlu..Ezelden beri güzelliğe coşkun hayranlığı belki bu yüzdendir.Güzellik şahsa ve zamana göre değişen bir görevdir.Maddedeki renk,ahenk ve geçici <<GÜZELLİK>>kavramı yaratır.Üzerinde münakaşa gerektirmez;insanların ruhi zevklerini ortaya koyan bir görüş meselesidir.
Güzellik insanın içinde feraahlık uyandırır.Çevrenin iyi insanlara ilgi göstermesinin başlıca nedeni belki budur.İnsanlığın arasında güzelliğin peşinden bir koşma yarışı başlar.Güzel insanda da kendisine gösterilen bu ilginin öz değerinden ileri geldiğini sanır,kasıldıkça kasılır.Dış güzelliğe olduğu kadar iç güzelliğe de önem verenle azdır,btün çabalarını kalıplarını süslemekle gösterirler.Olgun insanların vardıkları sonuş şudur ki;kalıp güzelliği geçicidir.Önemli olan iç güzelliğidir.İnsanlar çabalırını biraz içlerini güzelleştirmeye sarfetseler insanlığın önemli bir meselesi halledilmiş olur.
İç güzelliği derkenerdmlerin tümü demek olan<<fazilet-i>>kassediyoruz.Fazilet,insanın içine tahtını kurduğu zaman bir daha hiç inmez;O insanı yükseltir,yüceltir.Oysa güzellik geçicidir.Dış güzellikler kaza,yaşlılık gibi türlü nedenlerle bozuşabilir.Arkada kaprisli ve hırçın bir ruh varsa o insanın,artık saltanatını yitirmiş demektir.Oysa hiçbir şekilde ölmez ve yıpranmaz.Bu sebeple onun güzelliği olan fazilet de hiçbir şekilde kaybolmaz,bğtğn yaşamı boyunca insanı gözde ve üstün kılar...