Kýrýk Testi
Well-known member
Barla’lı olan Hâfız Halid Tekin, Risale-i Nur’un ilk talebe ve kâtiplerindendir. Medrese tahsili görmüş, daha sonra tahsilini kendi özel gayretleriyle geliştirmişti.
Isparta’nın Sütçüler kasabasında ve Eğirdir’in İlâma köyünde vazife yaptı. Öğretmenliği bıraktıktan sonra da Barla’nın Pazar Camiinde imamlık yapmaya başladı. Annesi Behiye Hanım, babası Ömer Lütfi Efendidir.
Tarihçe-i Hayat’ın “Barla Hayatı” kısmında Hâfız Hâlid’in Üstad Bediüzzaman hakkında iki sayfalık bir yazısı bulunmaktadır. Bu yazı şöyle takdim edilmiştir: “Risale-i Nur tesvidinde çok hizmeti sebkeden temiz kalpli, ihlâslı bir hâfız, müdakkik bir hoca olan Hâfız Hâlid’in fıkrasıdır.” Hâfız Hâlid bu fıkrasında Risale-i Nur ile müellifi Bediüzzaman Said Nursî’nin Kur’ân-ı Kerim ve Resul-i Ekrem (a.s.m.) ile irtibatlarını veciz bir şekilde şöyle ifade ediyor: “... Risale-i Nur; bir kamer-i marifettir ki, şems-i hakîkat olan Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyân’dan nûrunu istifaza eylemiş.... Diyebilirim ki; Üstadım, Kur’ân hakkında bir kamer hükmünde olup, semâ-i risâletin şemsi olan Resul-i Ekremden (a.s.m.) nûru istifade edip ‘Risale-i Nur’ şeklinde tezâhür etmiş....” On yedinci Mektûb olan çocuk taziyenâmesi de, Hâfız Hâlid’in sekiz yaşında kuşpalazı hastalığından vefat eden çocuğu Enver münâsebetiyle kaleme alınmıştı.
Elli beş yaşlarında iken, İstanbul’da son demlerini yaşadığını hisseden Hâfız Hâlid oğlunu yanına çağırarak, veda etmiş ve şöyle demişti: “Ben artık öleceğim. Başımda devamlı olarak Kur’ân-ı Kerîm okuyun ve ağzıma da zemzem suyu damlatın.”
Isparta’nın Sütçüler kasabasında ve Eğirdir’in İlâma köyünde vazife yaptı. Öğretmenliği bıraktıktan sonra da Barla’nın Pazar Camiinde imamlık yapmaya başladı. Annesi Behiye Hanım, babası Ömer Lütfi Efendidir.
Tarihçe-i Hayat’ın “Barla Hayatı” kısmında Hâfız Hâlid’in Üstad Bediüzzaman hakkında iki sayfalık bir yazısı bulunmaktadır. Bu yazı şöyle takdim edilmiştir: “Risale-i Nur tesvidinde çok hizmeti sebkeden temiz kalpli, ihlâslı bir hâfız, müdakkik bir hoca olan Hâfız Hâlid’in fıkrasıdır.” Hâfız Hâlid bu fıkrasında Risale-i Nur ile müellifi Bediüzzaman Said Nursî’nin Kur’ân-ı Kerim ve Resul-i Ekrem (a.s.m.) ile irtibatlarını veciz bir şekilde şöyle ifade ediyor: “... Risale-i Nur; bir kamer-i marifettir ki, şems-i hakîkat olan Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyân’dan nûrunu istifaza eylemiş.... Diyebilirim ki; Üstadım, Kur’ân hakkında bir kamer hükmünde olup, semâ-i risâletin şemsi olan Resul-i Ekremden (a.s.m.) nûru istifade edip ‘Risale-i Nur’ şeklinde tezâhür etmiş....” On yedinci Mektûb olan çocuk taziyenâmesi de, Hâfız Hâlid’in sekiz yaşında kuşpalazı hastalığından vefat eden çocuğu Enver münâsebetiyle kaleme alınmıştı.
Elli beş yaşlarında iken, İstanbul’da son demlerini yaşadığını hisseden Hâfız Hâlid oğlunu yanına çağırarak, veda etmiş ve şöyle demişti: “Ben artık öleceğim. Başımda devamlı olarak Kur’ân-ı Kerîm okuyun ve ağzıma da zemzem suyu damlatın.”