Peygamberimizin Bir Yetimi Evlâd Edinmesi!
Uhud mağlûbiyeti neticesinde birçok Müslüman kadın dul kalmış, birçok anne ciğerparelerini kaybetmiş ve birçok çocuk da yetîm kalmıştı. Hepsi de, acılarını dindirmek, üzüntülerini giderip ruhlarını teselliye kavuşturmak için Peygamber Efendimize koşuyorlardı. O da, onların dertlerine derman olmaya çalışıyordu.
Büceyr isminde melek yüzlü bir çocuk da, yarasının sarılması için Efendimize koşanlar arasındaydı. Uhud'da babası Akrabe şehid olmuştu. Hz. Resûlullah'ın huzuruna babasız kalmanın verdiği ızdıraptan ağlayarak girmiş, onun şefkat ve merhamet duygularını coşturmuştu.
Resûli Ekrem, Büceyr'in derdine derman oldu. "Ey sevimli çocuk!.. Ne diye ağlayıp duruyorsun? Sus, ağlama! Baban ben, annen de Âişe olursa razı olmaz mısın?" dedi.
Bu teklif karşısında henüz şefkate muhtaç yaşta bulunan Büceyr'in gözlerinin içi güldü. Üzüntüsünü, kederini unuttu ve babasız kalmanın verdiği eziklik duygusundan kurtularak, "Babam anam sana feda olsun yâ Resûlallah!.. Razı olurum elbet!.."186 diyerek sevincini izhar etti.
Resûli Ekrem, şefkatli elleriyle sevimli çocuğun başını okşadı ve, "Adın ne?" diye sordu.
Çocuk, "Büceyr..." dedi.
Bunun üzerine Peygamber Efendimiz, "Hayır!.. Sen, Beşir'sin!" buyurarak ismini değiştirdi.
Peygamberimizin kendisine verdiği yeni ismiyle Beşir, sonradan şöyle diyecektir:
"Başımda Resûlullah'ın elinin değdiği yerlerdeki saçlarım siyah kaldı, diğer taraftaki saçlarım ağardı. Dilimde pelteklik vardı; peltekliğim de o andan itibaren geçti gitti!"187
--------------------------------------------------------------------------------
167 Taberî, A.g.e., c. 3, s. 26.
168 İbni Seyyid, Uyûnû'lEser, c. 2, s. 24.
169 ibni Hişam, A.g.e., c. 2, s. 89.
170 Sa'd b. Ebî Vakkas der ki:
170 ibni Hişam, A.g.e., c. 3, s. 89.
171 İbni Sa'd, A.g.e., c. 4, s. 125.
172 İbni Hişam, A.g.e., c. 3, s. 89; Belâzurî, Ensab, c. 1, s. 324; İbni Seyyid, A.g.e., c. 2, s. 13.
173 ibni Hişam, A.g.e., c. 3, s. 99100; İbni Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 48; Taberî, Tarih, c. 3, s. 24.
174 İbni Hişam, A.g.e., c. 3, s. 103104; İbni Sa'd, A.g.e., c. 3, s. 1314.
175 İbni Hişam, A.g.e., c. 3, s. 101102; ibni Sa'd, A.g.e., c. 3, s. 1314; Halebî. İnsanû'lUvûn. c. 2. s. 360.
176 ibni Hişam, A.g.e., c. 3, s. 103.
177 ibni Hişam, A.g.e., c. 3, s. 101102.
178 İbni Hişam, A.g.e., c. 3, s. 103104; İbni Sa'd, A.g.e., c. 3, s.1314.
179 Ahzab, 23.
180 Buharî, Sahih, c. 2, s. 26.
181 Ebû Davud, Sünen, c. 2, s. 174; Nesaî, Sünen, c. 4, s. 83.
182 Ahmed İbni Hanbel, Müsned, c. 3, s. 424.
183 Kaadı İyaz, Şifa, c. 2, s. 119.
184 İbn-i Hişam, Sîre, c. 3, s. 106.
185 İbn-i Hişam, A.g.e., c. 3, s. 106.
186 Ibni Abdi'lBerr, elistiab, c. 1, s. 176.
187 İbni Hacer, elİsabe, c. 1, s. 154.
