İNSAN
Onu et ve kemikten ibarettir sanmayın
Cismini küçük görüp, sakın ha aldanmayın.
Hamuru madde ile manâdan yoğruldu
Yüklerin en ağırı, insanlara vuruldu.
Onun elinde yanar, ezel ebed ışığı
Onun ruhu ki Allah ve peygamber aşığı
İnsan için döşendi, şu kâinat sarayı
İnsan özünde taşır, arşı, kürsi, semayı.
İnsanın kalbi, sırrı ilahiye gebedir
İnsanlık için insan, en büyük bilmecedir.
Kainat ağacının, meyvesidir, özüdür
Ruhları aydınlatan, onun güzel sözüdür.
Onun gönlünde gizli esrar, gözünde büyü
Hakk’ı zikreder daim, her zerresi her tüyü.
İnsanın tezgahında, düşünceler dokunur
Şiirin en güzeli, insan için okunur.
İnsanlar, zaman zaman zindanlara tıkılır
Onların binlercesi, ateşlerde yakılır.
Hakk’a giden yolların, o işaret taşıdır
Mahlûkat kervanının, eşrefidir başıdır.
Onun kutlu başında, nübüvvet tâcı var
Onun içinde aşk var, ayrılık var, acı var.
Dünya onunla güzel, tarih onunla zengin
Yıldızlar gibi yüksek, denizlerden çok engin.
Bilmem ki ne güne dek sürer, kutsal seferi
Tarife sığmaz onun marifeti, hüneri.
Onda görünür Hakk’ın kudret ve san’atı
İnsan kadar azizdir, insanın hatıratı.
- Ahmet Ulukaya
