Kab bin esed

Kýrýk Testi

Well-known member
Kab bin Esed, Medine’de yaşamış olan Benî Kurayza Yahudilerinin liderlerindendir.

Peygamberimiz (sav), Mekke’den Medine’ye geldiği zaman, Müslüman olmayan kabilelerle umumî bir mukavele yapmıştı. Yapılan bu anlaşma gereği, Yahudiler, Müslümanlarla birlikte hareket edecek; Medine’ye bir taarruz vukuunda, elbirliğiyle müdafaada bulunacaklardı.

Benî Nadîr Yahudileri, sözü geçen anlaşmayı bozarak Peygamber (sav)’e karşı savaşmaya kalkıştıkları zaman, Benî Kurayza Yahudileri de onlara katıldılar.

Peygamberimiz (sav), Banî Nadîr Yahudilerini yurtlarından sürüp çıkardığı halde, Benî Kurayza Yahudilerini affetti ve onların yetkilisi Kab bin Esed ile yeni bir muahede yaparak, onları yerlerinde bıraktı.

Fakat, Benî Kurayza Yahudileri yapılan anlaşmaya sadık kalmadılar; çeşitli vesilelerle haince davranışlarını göstermeye başladılar. Bu davranışlarından vazgeçmeleri için, Peygamber (sav)’in göndermiş olduğu heyete, Kab bin Esed ve diğerleri; “Biz, hiçbir zaman önceki barışıklık haline dönmeyeceğiz!.. Resûlullah da kim oluyormuş? Muhammed ile aramızda ne ahid var, ne de akd!” diye karşılık verdiler.

Müşriklerin Hendek Muhasarası sırasında, Benî Kurayza Yahudilerinin hainlikleri iyice arttı. Onların, müşriklere yardım ettiği Kur’an-ı Kerim’de de açıklanmıştır: (Ahzab Suresi ayet 17)

Resûlullah (sav) Hendek Savaşı’ndan döndükten sonra, Allah’ın emriyle Benî Kurayza Yahudilerinin üzerine yürüdü ve onların kalelerini muhasara etti. Yahudilerin direnmeleri sonucu, muhasara 25 gün kadar devam etti. Bu muhasara sırasında, iki Yahudi genci, aralarından kaçarak Müslüman oldular.

Bu muhasara sırasında, Kab bin Esed’in kendi kavmine yaptığı üç teklif de kabul görmedi. (1.Teslim olup, Müslüman olma. 2.Kendi kadın ve çocuklarını öldürüp, erkekler olarak, ölünceye kadar savaşma. 3.Sebt -Cumartesi- gecesi Müslümanlara baskın yapma.)

Sonunda, iki tarafın da kabulü ile, Sa’d bin Muaz (ra), taraflar arasında hüküm vermek üzere hakem seçildi ve böylece Benî Kurayza Yahudileri teslim oldular.

(Kaynak:M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Cilt 5 sayfa: 321, Şamil Yayınları 1981)
 
Üst