[NOT] Bu hakikati ifade için bir vakit böyle demiştim:
Bırak ey biçare feryadı belâdan kıl tevekkül,
Zira feryat belâ ender hatâ ender belâdır bil.
Eğer belâ vereni buldunsa, safâ ender atâ ender belâdır bil.
Eğer bulmazsan, bütün dünya cefâ ender fenâ ender belâdır bil.
Cihan dolu belâ başında varken, ne bağırırsın küçük bir belâdan? Gel, tevekkül kıl.
Tevekkülle belâ yüzünde gül, tâ o da gülsün. O güldükçe küçülür, eder tebeddül.
Nasıl ki mübarezede müthiş bir hasma karşı gülmekle, adâvet musalâhaya, husumet şakaya döner, adâvet küçülür, mahvolur, [SUP]6[/SUP]tevekkül ile musibete karşı çıkmak dahi öyledir.
[/NOT]
Ve son olarak Ustad Hazretleri kısa ve öz olarak en deruni şekilde açıklık getirmiş.Müthiş bir cihatın içindeyiz.Allah cümlemizin yardımcısı olsun.Amin..Allah Razı Olsun Hüseyin Abim güzel bir konu..Daim tekrar gerektiriyor.Çünkü gaflet mıknatıs gibi her an bildiklerimizi unutturabiliyor.
