Sekiz yaşında bir oğlum, bir de beş aylık kızım var. Kızım doğduktan sonra oğlum hırçınlaştı. Gittikçe içine kapanıyor. Her haliyle kıskançlığını belirtiyor. ‘Siz, hep bebekle ilgileniyorsunuz? Beni sevmiyorsunuz?’ diyor. Çaresizim, ne yapabiliriz? Korkuyorum.
Sevgili kızım,
Kıskançlık, insanoğlunda var olan fıtri bir duygudur. Sevilen kişinin başkasıyla paylaşılmasına katlanamamaktır. Sevginin bulunduğu yerde kıskançlık vardır. Çocuk için en değerli varlık annedir. Onu başkalarıyla paylaşmak kolay, dayanılır bir duygu değildir. Sevgilisini başkasının kolunda gören bir erkekle, annesinin kucağında “yabancı” bir çocuk gören kardeşin duyguları aynıdır. Kıskançlık tepkisi aslında çocuğun verdiği normal bir tepkidir. Anne sevgisini yitirme korkusu, daha yeni bir kardeş geleceğini öğrendiği anda içini sızlatmaya başlar.
Sevgili yavrum,
Bebeğinizi, çocuğun önünde gösterişli bir biçimde okşayıp sevmekten kaçınmalısınız.
Her iki çocuğa da sevginizi göstermelisiniz. Bazen ebeveynler çocukları, aralarında paylaşırlar. Örneğin, anne yeni doğanla, baba büyük çocukla ilgilenir. Bu, doğru değildir.
Erkek çocuğunuz bugüne kadar evde kendisi ilgi ve sevgi odağıyken birden ikinci plana itilmiş gibidir. Artık anne babasının sevgi ve ilgisini kardeşiyle paylaşmak durumundadır. Sevilmediği düşüncesiyle anneden tamamen uzaklaşır, içe kapanır, yemek yememeye ve zayıflamaya başlayabilir.
“Sessiz ol, kardeşin uyuyor” gibi sözlerle çocuğun yaşantısını bebeğe göre ayarlamak kıskançlığı tırmandıracaktır.
Sevgili kızım,
“Kardeşin doğunca senin pabucun dama atıldı” gibi sözler şaka da olsa söylenmemelidir.
Bebeğe sürekli “bebek” demek yerine doğrudan adını söyleyin. Bebeğin bir nesne değil de canlı bir varlık olduğunu anlatın. Bebeğe “benim” değil, “bizim” diyerek oğlunuzun onu benimsemesine çalışın.
Ona, bir zamanlar küçük bir bebek olduğu, aynı bakım ve özenin kendisine de gösterildiği anlatılmalıdır. Oğlunuzla mümkün olduğunca nitelikli zaman geçirmeye çalışın. Selamlar.
ADRES:
Ümit Burcu Köşesi Sprendlinger Land Str. 107 63069 Offenbach
Sevgili kızım,
Kıskançlık, insanoğlunda var olan fıtri bir duygudur. Sevilen kişinin başkasıyla paylaşılmasına katlanamamaktır. Sevginin bulunduğu yerde kıskançlık vardır. Çocuk için en değerli varlık annedir. Onu başkalarıyla paylaşmak kolay, dayanılır bir duygu değildir. Sevgilisini başkasının kolunda gören bir erkekle, annesinin kucağında “yabancı” bir çocuk gören kardeşin duyguları aynıdır. Kıskançlık tepkisi aslında çocuğun verdiği normal bir tepkidir. Anne sevgisini yitirme korkusu, daha yeni bir kardeş geleceğini öğrendiği anda içini sızlatmaya başlar.
Sevgili yavrum,
Bebeğinizi, çocuğun önünde gösterişli bir biçimde okşayıp sevmekten kaçınmalısınız.
Her iki çocuğa da sevginizi göstermelisiniz. Bazen ebeveynler çocukları, aralarında paylaşırlar. Örneğin, anne yeni doğanla, baba büyük çocukla ilgilenir. Bu, doğru değildir.
Erkek çocuğunuz bugüne kadar evde kendisi ilgi ve sevgi odağıyken birden ikinci plana itilmiş gibidir. Artık anne babasının sevgi ve ilgisini kardeşiyle paylaşmak durumundadır. Sevilmediği düşüncesiyle anneden tamamen uzaklaşır, içe kapanır, yemek yememeye ve zayıflamaya başlayabilir.
“Sessiz ol, kardeşin uyuyor” gibi sözlerle çocuğun yaşantısını bebeğe göre ayarlamak kıskançlığı tırmandıracaktır.
Sevgili kızım,
“Kardeşin doğunca senin pabucun dama atıldı” gibi sözler şaka da olsa söylenmemelidir.
Bebeğe sürekli “bebek” demek yerine doğrudan adını söyleyin. Bebeğin bir nesne değil de canlı bir varlık olduğunu anlatın. Bebeğe “benim” değil, “bizim” diyerek oğlunuzun onu benimsemesine çalışın.
Ona, bir zamanlar küçük bir bebek olduğu, aynı bakım ve özenin kendisine de gösterildiği anlatılmalıdır. Oğlunuzla mümkün olduğunca nitelikli zaman geçirmeye çalışın. Selamlar.
ADRES:
Ümit Burcu Köşesi Sprendlinger Land Str. 107 63069 Offenbach