Onüçüncü Şuâ Notları...

[harp]

İşte bu konu Muhteşem bir seçim olmuş..Tebrik ediyorum Ukbaa hocam;;

Tevafuk geçen hafta hizmet konusunu işledik.biri birine bağlantılı konular..Kendi kendime düşünüyorumda hizmet ve dava kardeşliği konusuna şu sıralar çok denk geldik ..Esbab_ı Mucibezi ne ola acep??;yoksa ruhlarımızın ayar alma zamanımı geldi bu hususuta;Bismillah diyelim ve ususl usul girelim konuya;

Üstad hz'leri özellikle hizmettin ilk basamaklarından gördüğü ve çok önemsediği dava kardeşliği ve müslümanların adeta bir binanın tuğlaları gibi birbirlerine kenetlenmelerini ister ve bu uğurda ömrü boyunca mücadele vermiştir;Üstad hz'lerinin ve biz müslümanların önderi ;sevgli peygamberimiz(sav)bir kudsi hadislerinde şöyle buyrdu islam kardeşliği hususunda;

Mü’minler birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğu zaman, diğer uzuvlar da bu sebeple uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulurlar.”

Evet müslümanlar kardeştir..Kardeş olmak aynı batından dünyaya gelmek demek değildir sadece;Aynı davaya aynı mücadeleye ,aynı kıblegaha ,aynı peygambere iman edip iman dairesinde birleşmek kardeşliğin en güzeli EN ANLAMSI...;

HİZMET BÜTÜNLÜK İSTER BİRLİK İSTER SEVGİ VE MUHABBET İSTER

DAVA KARDEŞLİĞİ;, ebedî saadette beraber olmayı arzu ettikleri dostlarına karşı, mümkün olan en güzel, en makbul, en müsbet tavrı göstermeye itina ederler. Onların nefislerini, kendi nefislerine tercih edip üstün tutarlar. Takvada, hayırda, hasenatta en ileride olmak için çaba sarfederlerken, diğer arkadaşlarının da gerilerde olmasını istemezler. Bu sebeple de değil onlara karşı kin, adavet, düşmanlık beslemek, onlara karşı son derece yumuşak başlı, tevazulu, şefkatli ve merhametli davranırlar.

Ama yazıkki yaşadığımız şu asırda önceliklerimiz bu muhabbet silsilesi olması gerekirken,nefisler mi ön saffa geçti acaba?
halbu ki Üstad hzleri ta o zaman bile bu tehlikeyi farkedip şakirdlerini şu manidar sözleriyle uyarıda bulunmuş ve nasihat etmişlerdir;

İhlâsı ve samimiyetiyle müslümanlara örnek teşkil eden Bediüzzaman da, daimi olarak öğrencilerine bu düsturu öğütlemiştir. Onları hep Cenâb-ı Allah’ın beğendiği, razı olacağı şekilde, birlik, beraberlik, tesanüd içinde yaşamaya davet etmiştir. “Risâle-i Nur şakirtlerinin bu dehşetli hale karşı sarsılmaları ve tesanütlerinin bozulması ihtimaliyle ziyade endişe ediyordum. Sizler her zamandan ziyade bu fırtınada tesanüdünüzü ve ittihadınızı ve birbirinin kusuruna bakmaması, birbirini tenkit etmemesi, Risâle-i Nur’un vazife-i kudsiye-i imaniyesi hesabına mükellef ve muhtaçsınız. Sakın birbirinizden gücenmeyiniz ve tenkit etmeyiniz. Yoksa az bir zaaf gösterseniz, ehl-i nifakistifade edip sizlere büyük zarar verebilirler. Derd-i maişet zaruretine karşı, iktisad ve kanaatle mukabele etmeye zaruret var. Menfaat-i dünyeviye, çok ehl-i hakikati, ehl-i tarikatı dahi bir nevi rekabete sevk ettiği için endişe ederim...(Allah razı olsun üstaddan..mekanı firdevsi al'a olsun inşl;

evet yapmamaız gereken ler bunlar ..Ve her nefis her gece vicdan muhasebesi yapmalı..Hatayı en evvel kendinde aramalı..neden aksama var hizmette ?sorusuna en evvel sanık koltuğuna kendi ruhunu oturtmalı

ben en başa dönemk istiyorum..müminler kardeştir hadisine kilitlendim kaldım;

acaba bu ilkeyi bu inancı ruhumuzun en derinlerine indirebildikmi;diyorum kendimce;

ve şu sorunun cevabını arıyorum nacizane;

Mü’min kardeşlerimizi seviyor muyuz, seviyorsak bunun işaretleri nelerdir?


-Mü’min kardeşlerimiz ile bir menfaatimiz çakıştığı zaman var olan sevgimiz yerini koruyor mu?