Dâsitâni Muhabbetinin Yanık Terennümleri -devamı-
İmam Malik -radiyallahu anh-, Rasulullah'ın bastığı toprağa hürmeten, Medine-i Munevvere'de hayvan üstüne binmedi.
Ayakkabı giymedi. Kendisine hadis-i şerifden sual soracak bir misafir geldiği vakit, abdest alır, sarık sarar, güzel koku sürünür, yüksek bir yere oturur, ondan sonra kabul ederdi.
Kendini Allah Rasulü'nün ruhaniyetlerine hazırlar, O'nun mübarek kelamını nakledeceği için edebe son derece itina gösterirdi. Ravza'da imam iken hep kısık sesle konuşurdu.
Devrin halifesi Ebu Cafer Mansur, yüksek sesle konusunca:
"Ya Halife! Bu mekanda sesini kıs! Allah'ın, Peygamber huzurunda yüksek sesle konuşulmaması hususundaki ihtarı, senden çok faziletli olduğu muhakkak olan ashab için vaki oldu!.." buyurdu.
Yine İmam Malik Hazretleri, kendisine zulmeden Medine valisine hakkini helal etmiş:
"Rasulullah'ın torunu olan bir zata mahşerde davacı olmaktan haya ederim!.." buyurmuştur.
Sair Nabi, hacc yolculuğunda, kafile Medine-i Munevvere'ye yaklaşırken, bir paşanın gafleten ayağını Ravza-i Mutahhara'ya doğru uzatmasına çok üzülür. büyük bir teessür içinde aşağıdaki mısraları yazarak Rasulullah'a olan tazimini ifadelendirir:
Sakin terk-i edebden kuy-i mahbub-i Huda'dır bu!
Nazargah-i ilahidir, makam-i Mustafa'dır bu!
(Cenab-i Hakk'ın nazargahı ve O'nun sevgili Peygamberi Hazret-i Muhammed Mustafa'nın makamı ve beldesi olan bu yerde edebe riayetsizlikten sakin!.)
Muraat-i edeb şartıyla gir Nabi bu dergaha;
Metaf-i kudsiyandir, busegâh-i enbiyadir bu!..
(Ey Nabi! Bu dergaha, edeb kaidelerine uyarak gir!. Burası, meleklerin etrafında pervane kesildiği ve peygamberlerin (eşiğini) öptüğü mübarek bir makamdır!..)
Bu, yürekten dökülen samimi iştiyak karşısında, Rasulullah'ın mucizevi tenbihatıyla Ravza müezzinleri, sabah namazı vakti, bu na'ti minarelerden okurlar.. Rasulullah'ın bu iltifatı, Nabi'yi çok duygulandırır; yaşlı gözlerle Ravza'ya girer...
