ÜLFET
Eşeğin biri, alay ederek yanındaki diğer eşeklere diyordu ki:
"Susun!.. Bu, pâdişâhların ve beylerin huyunda bir hayvandır!.."
Bir başka eşek de şöyle diyordu:
"O halde bu hayvan, nezâket ile pâdişâhın tahtına çıkıp yaslansın!.."
Durumu seyreden başka bir eşek, ceylanı saman yemeğe çağırdı. Ceylan:
"- Hayır, hiç iştahım yok!" dedi.
Eşek cevap verdi:
"- Biliyorum ki nazlanıyorsun!"
Ceylan, bu sözlere karşı:
"- Ben, çemenler, akan berrak sular arasında bağ ve bahçelerde gezerdim. İlâhî nakışları seyrederdim.
Kazâ ve kader, beni bu azâba düşürmüşse, nasıl olur da birdenbire hâlet-i rûhiyem değişebilir?!.
Ben sünbülü, lâleyi, reyhânı bile naz ile koklaya koklaya yerdim.
