öteler

[duygu_bulut]

ÖTELER



Gelenler bu dünyâya gidiyor birer birer;

Hergün ruhlara çarpan kederli birkaç haber...

Öteye inanmayan sînelerde burkuntu;

Onlar için çılgınlık saklanacak tek kuytu.

Perişan dünyâlarında herşey mâlihülyâ;

Ruhlarında (ebediyet) bir karanlık rüyâ..

Nâsiyelerinde sopsoğuk yokluğun eli,

Hayat-ölüm iç içe çehrelerinden belli...

Bilginler, “Gitmek tabiîdir!” tesellîsinde,

Lâkayd olanlar, henüz bedenin pençesinde:

Birşey duymamak için (çakır-keyf) olmak gerek;

Zavallı! Bu hezeyanla eriyip gidecek...

Zaman durmadan öğütüyor ve durmuyor çark,

Çıkacak bir meçhûl an önlerine son durak..!

İlmin o iddialı huzur tesellîleri,

Avutamaz tımarhanedeki delileri...

Bize göre birdir ilk varoluş, son diriliş;

Bu kutlu yolculukta gâye, Sonsuz’a eriş.

Herşey bir başka, inancın pembe dünyâsında,

Beklenilen mutluluk ölümün verâsında...

M.Fethullah Gülen​

 

[duygu_bulut]

ÖTELER



Açılsın bir bir kapılar,

Bu dünyânın ötesinden..

Duyulsun altın şarkılar,

Ölümsüzlük bestesinden.

Yaşayan yaşadı bilin!

Ölüler siz de dirilin!

Melekler gibi gerilin!

Rûhunuzda Hakk sesinden.

Uyanık sîneler bilir,

Gönül insanı dirilir,

Ruhlarına eser gelir,

Bilinmez’in nefesinden.

Ağlayan gözler açılır,

Gözlere ışık saçılır,

Ak-kara herşey seçilir,

Işık yayar hâlesinden.

M.Fethullah Gülen​

 

[duygu_bulut]

ÖTELER İŞTİYÂKI



Esip sarınca ruhları dört bir yandan hazan,

Yalnızlık ayrı bir dert, ülfet ayrı bir çile..

Göçmeye hazırlık var, sînelerde hafakan;

Vedâlaşma zamanı bundan böyle hepsiyle...

Dünyâ denen bu ise, tam ifritten bir azâp,

Gönüllerde burkuntu, dimağlarda bir sancı.

Artık yaşamak dert, onu duymaksa ızdırâp,

Bilmem nasıl geçecek hiç dinmeyen bu acı..?

Yetiş ey ebedî dost, yetiş ki pek bunaldım!

Kılıcım kesmez oldu, terkeşimde tek ok var;

Aşılmaz bu tepeler Sen olmadan, inandım..

Ve inanç kuşağında yâr oldu bana ağyâr...

En tatlı hülyâlarla koşayım yollarında,

Anladım Sen’den gayri herşey aldatan serâp!

Noktalansın bu hayat ölümün kollarında,

Değil mi ki Sen’i buldum.. buldum Sen’i ey Râb!

Yaşayıp doydum artık, doyulmayan dünyâdan,

İsterse hemen bitsin şu bitmeyen sonbahar;

Fırlasın bu son okum, fırlayıp çıksın yaydan,

Kanıma bedel olsun bakışı şehlâ şikâr...

M.Fethullah Gülen​

 

[duygu_bulut]

ÖTELER ÜZERİNDEKİ KANEVİÇE



Zümrüt gibi yemyeşil tepelerin üstünde,

Neş’elerimizi gıcıklayan ses ve soluk;

Dörtbir yanda Cennet çeşmeleri oluk oluk..

Sarıyor her an ruhları ayrı bir mutluluk

Ebedî vuslata açılan kapı önünde...

En sihirli renkleriyle gül, papatya, zambak,

Menekşe, yâsemin ve yapraklarda jâleler;

Mahmûr bakışlarıyla sümbüller ve lâleler;

Renk-ışık arası gelip giden pervâneler,

Uçuşup cilveler çakıyorlar yaprak yaprak.

Güzelliklerin akıp gönlüme gelişinde,

Duymak ve yaşamak için yanılmaz rehberim,

Hayâller. Onlarla sezer onlarla severim;

Onlarla birbaşka duyar, başka hissederim

O eşşiz güzellikler kaynağının peşinde...

Rûhun bin râyiha ile sarıldığı yerde,

Düşlerimde beliren ma’nâlardan birer iz,

Gâibden gönlüme birşeyler fısıldar sessiz,

Anlaşılmaz bir dille ki harfsiz, kelimesiz..

Ve gök kapıları gıcırdar az ötelerde.

Tabiatın soluklarını dinlerken insan,

Gönlünde hep Sonsuz’un nağmelerini duyar;

Ovalar, obalar ve sahillerde her bahar,

Bir zamanlar yitirdiği Cennetleri arar;

Yollarda pırıl pırıl ümit, yollarda hicrân..

Mecnûn gibi rastgeldiği herşeyi kucaklar;

Otu, ağacı, taşı, toprağı, canlıları..

Ve hülyâlarındaki renkli hâtıraları,

Sonra birbir aralanan tatlı rüyâları,

Bir ömür boyu tesellî der onlarla yaşar.

M.Fethullah Gülen​