_vatan_
Well-known member
Rızık Endişesi İle İşlenen Cinayet!!!!!
İsra 31 Ayet
Fakirlik korkusu ile çocuklarınızı öldürmeyin ! Onları da sizi de biz rızık lan dırırız.Şüphesiz onları öldürmek,büyük günahtır.
5 Ekim : Bu gün var edildim.Burdayım.Varım.Müdhiş bir duygu bu.Var olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor.Bir elmanın çekirdeğinden bile küçüğüm.Ama nede olsa ben benim.Varım ya!Bu bana yetiyor.Henüz bedenim belli belirsiz ,yüzüm yok ama , varlığımı ve benliğimi hissedebiliyorum.Bir olacağım ve baharda çiçekleri seveceğim.
19 Ekim :Biraz büyüdüm.Kımıldamam mümkün değil.Annem henüz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum.Kalbini dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor.Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum.Annem beni çok sevecek.Annem için güzel bir sürpriz olacağım.
23 Ekim : Hiç görmediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı.Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum.Bu elin dokuduğu yerler dudağım damağım oluyor.Düşünün bir yolsa bu elin dokunduğu yerlerde güller açacak,güleceğim.Dudağımdan ve dilimden sözcükler dökülecek.Herhalde önce”Anne!”diyeceğim.Anne duyuyor musun beni?Seninle konuşacağım.Sana güleceğim.Kimilerine göre daha var değilmişim…Nasıl olur?Varım ve gülücükler sunacak dudaklarımda olmak üzere ya….Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir.Öyle değil mi anneciğim?Ah bir konuşabilsem!
27 Ekim : Bu gün pek mutluyum.İçimde tatlı bir kıpırtı başladı.İçimde tatlı bir kırptı başladı.Artık bir kalbim var.Kalbim atmaya başladı.Hayatım boyunca böyle atıp duracak. Sevgilerle dolduracağım kalbimi.Tıpkı anneminki gibi…Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi!Duyuyor musun anne?
2 Kasım : Her gün biraz daha büyüyorum.Kollarım ve bacaklarımda olmaya başladı.Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım annecim seni.Şu ayaklarım da tamamlansın da beraber çiçekli bahçemiz de yürürüz.Belki birlikte okula gideriz.
12 Kasım: Ah evet…Bunlar,bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler.Aman Allah’ım parmaklarımda çıkmaya başladı.Bunlarla çiçek toplayacağım,annemin elini tutacağım,kalem tutacağım.Belki de güzel bir şiir yazacağım.Anneciğim,orada mısın?Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum.
20 Kasım : Oh,nihayet..Annem doktora gitti.Burada olduğumu öğrendi…Yaşasın!Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni.Ultrason diyorlarmış.Resmimi bile çekti.Sevinmiyor musun anneciğim? Seneye kalmaz kollarının arasında olacağım…
25 Kasım: Artık babamda burada olduğumu biliyor.Fakat henüz olduğumun farkında değiller.Onlara sürpriz yapacağım…
10 Aralık : Bugün yüzüm tamamlandı.Artık iki güzel gözüm,bir küçük burnum,dudaklarım ve yanağım var…Anneme benziyorum galiba…
13 Aralık : Artık çevreme bakabiliyorum.Etrafım çok karanlık ama olsun.Yinede mutluyum yaşıyorum varım.Kısa bir süre sonra gün ışığı göre bileceğim,renkleri ve çiçekleri tanıyabileceğim.Rüyam da gördüm dünya da gökkuşağı diye bir şey varmış….Onu çok merak diyorum…Anneciğim,babacığım sizin yüzünü zü de görebileceğim.Tanışacağız..Mutlu olacağız.Gülüşeceğiz….
24 Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık.Anneciğim,senin kalbinin seslerini duyuyorum.Sende benim kalbimin seslerini duya biliyor musun?Hatta sesini bile tanıya biliyorum.Sesin ne kadar tatlı..Hiç duymadığım bir şey bu..Güzel ve sağlıklı bir olacağım.Kollarında uyuyacağım,yüzüne bakacağım,o tatlı sesini dinleyeceğim.Benim için ninnide söyleyecek misin anneciğim?Sende beni özlüyorsundur mutlaka…Beni koklayacaksın..Çok Seveceksin değil mi?
28 Aralık : Anne burada bir şeyler oluyor.Doktor neden mutsuz bakıyor böyle…Sen acı çekiyor gibisin.Kalp seslerin değişti…Sustun.Benimle niye konuşmuyorsun anne?Anne..Anne..Anneciğim……Yüzümde soğuk bir şey hissediyorum.Anne,yüzümü parçalıyorlar…..Anne bir şeyler yap…..Anne…Kolumu Çekiyorlar anne….Anne… yanıyor anne..Anne…Ayaklarımı parçalıyor bu şey anne…Beni sana bağlayan damarı kopardılar anne…Anne kalbimi parçalıyorlar…Anneciğim….Anne…Anne…An….Ah!
Kürtajınız tamamlandı hanımefendi geçmiş olsun!
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………......................................................................!!!
İsra 31 Ayet
Fakirlik korkusu ile çocuklarınızı öldürmeyin ! Onları da sizi de biz rızık lan dırırız.Şüphesiz onları öldürmek,büyük günahtır.
5 Ekim : Bu gün var edildim.Burdayım.Varım.Müdhiş bir duygu bu.Var olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor.Bir elmanın çekirdeğinden bile küçüğüm.Ama nede olsa ben benim.Varım ya!Bu bana yetiyor.Henüz bedenim belli belirsiz ,yüzüm yok ama , varlığımı ve benliğimi hissedebiliyorum.Bir olacağım ve baharda çiçekleri seveceğim.
19 Ekim :Biraz büyüdüm.Kımıldamam mümkün değil.Annem henüz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum.Kalbini dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor.Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum.Annem beni çok sevecek.Annem için güzel bir sürpriz olacağım.
23 Ekim : Hiç görmediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı.Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum.Bu elin dokuduğu yerler dudağım damağım oluyor.Düşünün bir yolsa bu elin dokunduğu yerlerde güller açacak,güleceğim.Dudağımdan ve dilimden sözcükler dökülecek.Herhalde önce”Anne!”diyeceğim.Anne duyuyor musun beni?Seninle konuşacağım.Sana güleceğim.Kimilerine göre daha var değilmişim…Nasıl olur?Varım ve gülücükler sunacak dudaklarımda olmak üzere ya….Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir.Öyle değil mi anneciğim?Ah bir konuşabilsem!
27 Ekim : Bu gün pek mutluyum.İçimde tatlı bir kıpırtı başladı.İçimde tatlı bir kırptı başladı.Artık bir kalbim var.Kalbim atmaya başladı.Hayatım boyunca böyle atıp duracak. Sevgilerle dolduracağım kalbimi.Tıpkı anneminki gibi…Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi!Duyuyor musun anne?
2 Kasım : Her gün biraz daha büyüyorum.Kollarım ve bacaklarımda olmaya başladı.Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım annecim seni.Şu ayaklarım da tamamlansın da beraber çiçekli bahçemiz de yürürüz.Belki birlikte okula gideriz.
12 Kasım: Ah evet…Bunlar,bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler.Aman Allah’ım parmaklarımda çıkmaya başladı.Bunlarla çiçek toplayacağım,annemin elini tutacağım,kalem tutacağım.Belki de güzel bir şiir yazacağım.Anneciğim,orada mısın?Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum.
20 Kasım : Oh,nihayet..Annem doktora gitti.Burada olduğumu öğrendi…Yaşasın!Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni.Ultrason diyorlarmış.Resmimi bile çekti.Sevinmiyor musun anneciğim? Seneye kalmaz kollarının arasında olacağım…
25 Kasım: Artık babamda burada olduğumu biliyor.Fakat henüz olduğumun farkında değiller.Onlara sürpriz yapacağım…
10 Aralık : Bugün yüzüm tamamlandı.Artık iki güzel gözüm,bir küçük burnum,dudaklarım ve yanağım var…Anneme benziyorum galiba…
13 Aralık : Artık çevreme bakabiliyorum.Etrafım çok karanlık ama olsun.Yinede mutluyum yaşıyorum varım.Kısa bir süre sonra gün ışığı göre bileceğim,renkleri ve çiçekleri tanıyabileceğim.Rüyam da gördüm dünya da gökkuşağı diye bir şey varmış….Onu çok merak diyorum…Anneciğim,babacığım sizin yüzünü zü de görebileceğim.Tanışacağız..Mutlu olacağız.Gülüşeceğiz….
24 Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık.Anneciğim,senin kalbinin seslerini duyuyorum.Sende benim kalbimin seslerini duya biliyor musun?Hatta sesini bile tanıya biliyorum.Sesin ne kadar tatlı..Hiç duymadığım bir şey bu..Güzel ve sağlıklı bir olacağım.Kollarında uyuyacağım,yüzüne bakacağım,o tatlı sesini dinleyeceğim.Benim için ninnide söyleyecek misin anneciğim?Sende beni özlüyorsundur mutlaka…Beni koklayacaksın..Çok Seveceksin değil mi?
28 Aralık : Anne burada bir şeyler oluyor.Doktor neden mutsuz bakıyor böyle…Sen acı çekiyor gibisin.Kalp seslerin değişti…Sustun.Benimle niye konuşmuyorsun anne?Anne..Anne..Anneciğim……Yüzümde soğuk bir şey hissediyorum.Anne,yüzümü parçalıyorlar…..Anne bir şeyler yap…..Anne…Kolumu Çekiyorlar anne….Anne… yanıyor anne..Anne…Ayaklarımı parçalıyor bu şey anne…Beni sana bağlayan damarı kopardılar anne…Anne kalbimi parçalıyorlar…Anneciğim….Anne…Anne…An….Ah!
Kürtajınız tamamlandı hanımefendi geçmiş olsun!
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………......................................................................!!!