Bediüzzaman, insanlara olduğu kadar hayvanlara da son derece merhametli idi. Öğrencilerinin hayvanlara karşı olumsuz tavırlarını gördüğünde ya da duyduğunda çok üzülürdü ve onları ikaz ederdi. Öğrencilerinden birisi bir gün bir kertenkele görür… Gelin gerisini Molla Resul’den dinleyelim:
“Üstad, bir gün bize ‘Ben tesbihat ve dua ile meşgul olacağım’. Siz gidin biraz gezin” demişti.
Bu gezinti sırasında bir taşın üstünde bir kertenkeleyi vurup öldürmüştüm. Dönüşte Üstad, ne yaptığımızı, nerelere gittiğimizi sordu. Ben de gezdiğimiz yerleri anlattım. Sonra da bir kertenkeleyi öldürdüğümü söyleyince Üstad çok üzüldü. Bana dönerek,
“Evini harap etmişsin” dedi.
Ben de “Bizde 7 kertenkele öldürenin bir hac sevabı kazanacağını söylerler” dedim.
Bu defa Üstad, “Otur da konuşalım, kim haklı, kim haksız?”
“O hayvan sana saldırdı mı?”
“Hayır”
“Elinden bir şeyini aldı mı?”
“Hayır”
“O hayvanın rızkını sen mi veriyorsun?”
“Hayır”
“Senin mülkünde mi, arazinde mi geziyordu?”
“Hayır”
“O hayvanı sen mi yarattın?”
“Hayır”
“Bu hayvanların niçin yaratıldığını biliyor musun?”
“Hayır”
Bu hayvanı yaratan Allah, senin öldürmen için mi yarattı? Sana kim öldür dedi? Bu hayvanların yaratılışında binlerce fayda ve hikmet var. Onu öldürmekle hata etmişsin.”
