Bir insan için en büyük nimet hayat nimetidir. İnsan kendi maddî ve manevî hukukunu korumaya nasıl mecbur ise; diğer insanların hukukunu da korumaya ve gözetmeye o derece mecburdur. Çünkü, bütün insanlar aynı anne ve babanın çocuklarıdırlar. Şu halde, insanlık olmak itibarıyla birbirlerine kardeştirler. Birbirlerinin hayatını muhafaza etmekle mükelleftirler. Çünkü bir insanın hayatına son vermek bütün insanların hukukuna tecavüz etmek demektir. Kur’an, insan hayatının önemini ve ona kastetmenin ne kadar büyük bir vebal olduğunu ifade sadedinde şöyle buyurmaktadır:
“Kim bir canı, bir cana karşılık veya yeryüzünde bir fesat çıkarmaya karşılık olmaksızın (haksız yere) öldürürse bütün insanları öldürmüş gibi olur. Kim de onu kurtarırsa bütün insanları kurtarmış gibi olur.”1
“Kim bir canı, bir cana karşılık veya yeryüzünde bir fesat çıkarmaya karşılık olmaksızın (haksız yere) öldürürse bütün insanları öldürmüş gibi olur. Kim de onu kurtarırsa bütün insanları kurtarmış gibi olur.”1
