PERVANENİN ÖMRÜNDEKİ TEK ARZUSU SEVDİĞİNİN VUSLATINA EREBİKLMEKTİR. YANİ PERVANE ( GECE KELEBEĞİ) AŞIK, YANMAKTA OLAN ŞEM DE (MUM) ONUN MAŞUĞUDUR.
PERVANE ŞEM' E O DENLİ AŞIKTIR Kİ ONA ULAŞABİLMEK İÇİN ŞEM'İN, YANİ MUMUN ETRAFINDA BIKMADAN VE USANMADAN DÖNER DURUR. AŞK, PERVANEDE BÜYÜK BİR TESİR ETMİŞ, ONUN KALBİNİ ELE GEÇİRMİŞ VE AKLINI DA ETKİSİZ HALE GETİRMİŞTİR. BU NEDENLE PERVANE KENDİNİ KAYBETMİŞ BİR ŞEKİLDE MUMUN ALEVİNE YAKLAŞMAKTA, O ALEVİN ÇEVRESİNDE DÖNEREK OLUŞTURDUĞU ÇEMBERİN YARIÇAPINI GİT GİDE BİRAZ DAHA DARALTMAKTADIR. ARTIK PERVANENİN MUMLA ARASINDAKİ MESAFESİ NEREDEYSE KAPANMAK ÜZEREDİR. NEDEN SONRA PERVANENİN KANADININ BİR UCU O MUMUN ALEVİNDEN NASİBİNİ ALIR VE TUTUŞMAYA BAŞLAR, PERVANE YANAN KANADIYLA BİRLİKTE YERE; MUMUN AYAKLARININ ÖNÜNE DÜŞÜVERİR.
PERVANE ÖMRÜNDE YAŞAMADIĞI ACILARA GARK OLUR. ISTIRAPLAR İÇİNDE KIVRANIR. PERVANENİN KANADINI YAKAN ATEŞ ARTIK KALBİNE DE SİRAYET ETMİŞTİR. PERVANE BU ACILAR İÇİNDE ÖYLE BİR " AH! " ÇEKER Kİ AHININ O DUMANI DÖNE DÖNE YÜKSELİP SEMAYA ULAŞIR VE GÖKKUBBEYE TAVAN OLUR.
PERVANENİN FERYAD U FİGANINDAN DAĞ VE TAŞ TİTRER, BULUTLAR DAHİ GÖZYAŞLARI İÇİNDE KALIR. ANCAK O BULUTLARIN GÖZYAŞLARI BİLE PERVANİN YANMAKTA OLAN BAĞRINI SÖNDÜRMEYE MUKTEDİR DEĞİLDİR.
SEVDİĞİ İLE BİR ANLIK VUSLAT YAŞAYAN PERVANE, ONUN ALEVİNİN ZERRESİNE MAZHAR OLDUĞU İÇİN BAYGIN DÜŞMÜŞTÜR. FAKAT ONUN BU BAYGINLIĞI FAZLA UZUN SÜRMEYECEKTİR. PERVANE BİR ARA GÖZLERİNİ ARALAR. O AN BELKİ DE BİR DAHA UÇAMAYACAĞINI BİLE DÜŞÜNMÜŞTÜR. ANCAK PERVANENİN YÜREĞİ BU KEZ , SEVDİĞİNE TEKRAR KAVUŞABİLMEK ARZUSYLA YANMAKTADIR. BUNU MÜTEAKİP, PERVANE CANININ ACISINI UNUTUR VE BİR ANDA HAVALANMAYA BAŞLAR, HİÇBİR TEREDDÜD EVRESİ GEÇİRMEDEN KENDİNİ MUMUN ALEVİNE ATAR, VE O ALEVİN İÇİNDE YOK OLUR. PERVANE NİHAYET EMELİNE ULAŞMIŞ, MUMA DUYDUĞU AŞK KENDİSİNİ "FENAFİLLAH" MERTEBESİNE ÇIKARTMIŞTIR.
HALLACI MANSUR' U " EN'EL-HAKK " (BEN HAKKIM) DİYE SÖYLETEN DE İŞTE BU BU MERTEBEDİR (FENAFİLLAH) , YANİ ALLAH'A OLAN AŞKIDIR. ANCAK DEVRİNDEKİ İNSANLAR ONUN BU SÖZÜNÜ ANLAMAMIŞLAR VE ONU BU KELAMINDAN DOLAYI DERİSİNİ YÜZMEK SURETİYLE ÖLDÜRMÜŞLERDİR. HALBUKİ O, EN'EL-HAKK DERKEN BEN ALLAH'IN AŞKIYLA YANIP TUTUŞYORUM. O'NA OLAN AŞKIMDAN DOLAYI HAKK BENDE TECELLİ ETTİ. HAKK BANA, ONUN SIFATLARINI TAŞIMAYI NASİB ETTİ, DEMEK İSTEMİŞTİR.
BİR RİVAYETE GÖRE DE, O ZATI ÖLDÜRDÜKLERİNDE KANLARININ BİRLEŞEREK EN'EL-HAKK YAZDIĞI DA SÖYLENİYOR... RABBİM HALLACI MANSUR' A RAHMET EYLESİN...
PERVANE ŞEM' E O DENLİ AŞIKTIR Kİ ONA ULAŞABİLMEK İÇİN ŞEM'İN, YANİ MUMUN ETRAFINDA BIKMADAN VE USANMADAN DÖNER DURUR. AŞK, PERVANEDE BÜYÜK BİR TESİR ETMİŞ, ONUN KALBİNİ ELE GEÇİRMİŞ VE AKLINI DA ETKİSİZ HALE GETİRMİŞTİR. BU NEDENLE PERVANE KENDİNİ KAYBETMİŞ BİR ŞEKİLDE MUMUN ALEVİNE YAKLAŞMAKTA, O ALEVİN ÇEVRESİNDE DÖNEREK OLUŞTURDUĞU ÇEMBERİN YARIÇAPINI GİT GİDE BİRAZ DAHA DARALTMAKTADIR. ARTIK PERVANENİN MUMLA ARASINDAKİ MESAFESİ NEREDEYSE KAPANMAK ÜZEREDİR. NEDEN SONRA PERVANENİN KANADININ BİR UCU O MUMUN ALEVİNDEN NASİBİNİ ALIR VE TUTUŞMAYA BAŞLAR, PERVANE YANAN KANADIYLA BİRLİKTE YERE; MUMUN AYAKLARININ ÖNÜNE DÜŞÜVERİR.
PERVANE ÖMRÜNDE YAŞAMADIĞI ACILARA GARK OLUR. ISTIRAPLAR İÇİNDE KIVRANIR. PERVANENİN KANADINI YAKAN ATEŞ ARTIK KALBİNE DE SİRAYET ETMİŞTİR. PERVANE BU ACILAR İÇİNDE ÖYLE BİR " AH! " ÇEKER Kİ AHININ O DUMANI DÖNE DÖNE YÜKSELİP SEMAYA ULAŞIR VE GÖKKUBBEYE TAVAN OLUR.
PERVANENİN FERYAD U FİGANINDAN DAĞ VE TAŞ TİTRER, BULUTLAR DAHİ GÖZYAŞLARI İÇİNDE KALIR. ANCAK O BULUTLARIN GÖZYAŞLARI BİLE PERVANİN YANMAKTA OLAN BAĞRINI SÖNDÜRMEYE MUKTEDİR DEĞİLDİR.
SEVDİĞİ İLE BİR ANLIK VUSLAT YAŞAYAN PERVANE, ONUN ALEVİNİN ZERRESİNE MAZHAR OLDUĞU İÇİN BAYGIN DÜŞMÜŞTÜR. FAKAT ONUN BU BAYGINLIĞI FAZLA UZUN SÜRMEYECEKTİR. PERVANE BİR ARA GÖZLERİNİ ARALAR. O AN BELKİ DE BİR DAHA UÇAMAYACAĞINI BİLE DÜŞÜNMÜŞTÜR. ANCAK PERVANENİN YÜREĞİ BU KEZ , SEVDİĞİNE TEKRAR KAVUŞABİLMEK ARZUSYLA YANMAKTADIR. BUNU MÜTEAKİP, PERVANE CANININ ACISINI UNUTUR VE BİR ANDA HAVALANMAYA BAŞLAR, HİÇBİR TEREDDÜD EVRESİ GEÇİRMEDEN KENDİNİ MUMUN ALEVİNE ATAR, VE O ALEVİN İÇİNDE YOK OLUR. PERVANE NİHAYET EMELİNE ULAŞMIŞ, MUMA DUYDUĞU AŞK KENDİSİNİ "FENAFİLLAH" MERTEBESİNE ÇIKARTMIŞTIR.
HALLACI MANSUR' U " EN'EL-HAKK " (BEN HAKKIM) DİYE SÖYLETEN DE İŞTE BU BU MERTEBEDİR (FENAFİLLAH) , YANİ ALLAH'A OLAN AŞKIDIR. ANCAK DEVRİNDEKİ İNSANLAR ONUN BU SÖZÜNÜ ANLAMAMIŞLAR VE ONU BU KELAMINDAN DOLAYI DERİSİNİ YÜZMEK SURETİYLE ÖLDÜRMÜŞLERDİR. HALBUKİ O, EN'EL-HAKK DERKEN BEN ALLAH'IN AŞKIYLA YANIP TUTUŞYORUM. O'NA OLAN AŞKIMDAN DOLAYI HAKK BENDE TECELLİ ETTİ. HAKK BANA, ONUN SIFATLARINI TAŞIMAYI NASİB ETTİ, DEMEK İSTEMİŞTİR.
BİR RİVAYETE GÖRE DE, O ZATI ÖLDÜRDÜKLERİNDE KANLARININ BİRLEŞEREK EN'EL-HAKK YAZDIĞI DA SÖYLENİYOR... RABBİM HALLACI MANSUR' A RAHMET EYLESİN...