Sen agliyormusun ya Aise?

[topraktoprak]

Resûlullah Efendimiz “aleyhisselâm”, bir gece, Hazret-i Âişe validemiz ile baş başa otururken bir ara mübarek başını Hazret-i Âişe’nin (RadiyAllahu Anh) kucağına koyup, Yıldızları seyre koyuldu.

Hazret-i Âişe ise Dolunayı seyrediyordu.

Fakat Resûlullah Efendimiz (SAllahu Aleyhi Vesellem) in nur cemâli, dolunaydan daha nurlu ve parlak göründü hazret-i Âişe’ye. Duygulanıp ağladı. Ve iki damla gözyaşı Efendimiz(SallAllahu Aleyhi Vessellem)in nur yüzüne damladı.
Efendimiz (SAllahu Aleyhi Vesellem)'e sordular:
- Sen ağlıyor musun yâ Âişe?
- Evet yâ ResûlAllah.
- Neden?
- Senin cemalini, dolunaydan daha parlak gördüm de ondan.
- Hiç şaşma yâ Âişe. Çünkü Ay ve Güneşin nûrunu da benim nûrumdan yarattı Hak teâlâ.
Bu defa Hazret-i Âişe sordu:
- Siz neye bakıyordunuz yâ ResûlAllah?
- Yıldızlara bakıyordum.
- Niçin?
- Ashâbımdan biri var ki, onun ibâdetleri yıldızlar adedince gökyüzüne yükseliyor. Bunu düşünüyordum.
Hazret-i Âişe; “Bu, babam olabilir” diye geçirdi içinden. Ve sordu:
- O kimdir yâ ResûlAllah?
Buyurdular ki:
- Ömer’dir. Ama onun sevapları, babanın sevapları yanında, denizde damla bile değil.
alıntı...