Seni Seviyorum Gece....

teblið

Vefasýz
9839457-md.jpg


SON ZAMANLARDA geceleri hiç uyuyasım yok. Bazen kendimi zorla ayakta tutmaya çalıştığımı fark ediyorum. Geceleri ağır ağır işleyen saatin tıkırtıları, bir müzik gibi geliyor bana. Zannım o ki gece, zaman kimseyi uyandırmasın diye ayak uçlarına basarak, ağır ağır ilerliyor. Dakikaların aralarına sanki bir flütün, bir arpın yumuşak ve dirilten tınısı karışıyor. Kulağın duydukları var, bir de kalbin… Melodilerin meleğine yöneliyor kalbim muhabbetle. Gecenin mahiyetini düşünüyorum. Geceyi keşfetmek arzusundayım




Kur’ân’da gece ve gündüz anlatımları dikkatimi çekiyor. Gecenin ve gündüzün çevrilişi mesela. Zorluk ve kolaylık evrelerine işaret ediliyor. Sıkıntı ve ferah zamanlarına. Kabz ve bast hallerine. Geceler acı çeken bir insan kadar sessiz ve şerefli gözüküyor. Her tür şikayetten uzak, kelimelere dökülmemiş, varlığa dair cevaplanmamış soruların getirdiği bir sükut var gecede. Dokunulası derecede mücessem

Ruhum yolculuğu sever. O genellikle geceleri seyr-ü sefer eder. Bazen uyanık ve tefekkürde zikirde, bazen de en sevdiğim meleğin küçük kardeşi, uyku meleğinin koynunda yol alır ruhum. Mizansenler kurar uyku meleği bana, tiyatrolar sahneler, kimi zaman en anlaşılmaz sanat filmleri kadar girift ve karmaşık manaları, kimi zaman da apaçık hakikatleri önüme serer. Geceleri arzi âlem yok olur, semavi âlem var olur. Semanın yaratıkları inerler, soyut kavramlar vücut elbisesi giyerler, rüyalarıma girmek için sıraya girerler. Şeker kapmaya çalışan çocuklar gibi neşeli bir itiş kakış…


Geceleri son zamanlarda salondaki hat levhasına bakıp zikr-i Yakub (as)’u tekrarlıyorum. “Fe sabrun cemîl.” Onun, yani nam-ı diğer İsrail’in hikayesini düşünüyorum. Derler ki, o gece yolcusu imiş. Kendisine düşmanlık besleyen kardeşinden uzaklaşmak için gündüzleri saklanıp geceleri yol alırmış. Kuşkusuz bu, işin zahiri tarafı olsa da, İsrail’in gece yolculuğu aynı zamanda onun geceleri ihya eden bir âbid olduğunun da alameti. Bunun için Yakub gibi gibi geceleri yol almaya, gündüzleri köşe bucak saklanmaya muhtacım. Çünkü canavar ancak geceleri yorgun düşüyor ve ruhumun peşini bırakıyor.

Yakub’un gecesi benim geceme benzer mi acep? Onun gecesi kutuplardaki altı aylık geceye de benzemiyor ki! Onun gecesi bitimsiz bir gece. Ayrılığın mağribi Yusuf gözden kaybolunca batan güneşle başlar. Yusuf’a kavuşuncaya dek fecrin yüzünü göremez ki Yakub. Yusuf Yakub’un güneşi. Hayat, İsrail’e gece. Yusuf’un yıldızlı rüyası, Yakub’un gecesi. Bazen seven, sevdiğine gündüz olsun diye geceye razı olur ya, o hesap…


Gece ehli ateş yakar. Çünkü gece soğuk olur. Hele Musa gibi çölde iseniz, yolunuzu yitirmişseniz, her türlü yardıma acz ile muhtaç iseniz, bir ateş bulmak istersiniz. Ateş ısıtır. Ateş aydınlatır. Ateş yol gösterir. Musa gibi sahibinizden uzakta büyümüş bir bebekseniz, küçükken de üstüne atıldığınız, yanmaktan hiç korkmadığınız ateşe sarılırsınız. Ateş, gece ehlinin içinde yanar. O ateşi besleyen şey, sanıldığı gibi odunlar değildir. Gönüldeki ateş, gözyaşlarıyla beslenir, istiğfarla nefeslenir.


Ateş benim için de Hakk’ın kutsi bir tecelligâhı, O’nun kelamına muhatap olduğum bir yerdir…

Geceler tenzih zamanlarıdır. Varlık çekilir, tecelliler biter, insan karanlıkta ancak Rabbinin Zat’ına gönlü ile yönelir.dualarınız, tesbihleriniz, karanlıkta küçücük kaldığınız seccadeniz, sayısını bilmediğiniz zikir ve sessiz seslenişleriniz yalnız O’nadır. Uyuyanlardan yüz çevirir, Hiç Uyumayan’a yönelirsiniz. Toprak sizi sarmalar, siz toprak olursunuz geceleri…

Ancak O sizi un ufak olsanız da görür, toza dönüşseniz de bulur çıkarır, sizi dinler, derdinizi anlar, ancak O’dur gecenin Nur’u.

Her gece bir adım daha yaklaşırsınız O’na, her gece bir kere daha öper alnınızdan.
Hiç boş dönmezsiniz O’nun yanından. Mutlaka sırtınızı sıvazlar, mutlaka avutur sizi.

Bir şey akıverir kalbinize usulca, “Kim o!” dersiniz, “Benim ben” der çok tanıdık bir sözü tekrarlar gibi. “Ben “ demek en çok O’na yakışır.

Kalp kabınızı her gece şefkatle doldurur, bir sonraki geceye kadar yeter o ma-i muhabbet… Tek söyleyebildiğiniz “Seni seviyorum”dur. Cevabı duymanıza hiç gerek yoktur…

PEKİ SİZ GECEYİ SEVERMİSİNİZ;???
 

teblið

Vefasýz
Bütün eşyanın üzerini örtmesiyle Settar,

Affının ve mağfiretinin hususi vakitlerde daha da artmasıyla da

Gafur ve Mucib isimleriyle tecelli eder diye düşünüyorum.

Allah (c.c) razı olsun Hocam;

Güzel bir yorum ,güzel bir tasvir ;

O yüzden midir ki Zahir-i ve Ruhani Hicretler geceleri Seyr-ü Sefer halinde vukuu bulurlar;

Sıddıyk olan sırdaşı ile Efendimizi (sav) azgın kavmin elinden koruyan Settar olan Allah (c.c),settar olan geceye emanet etti en güzel sevgiliyi...
 

teblið

Vefasýz
Senai Demirci der ki;

Kainatta bulunan herşeyde 99 esmayı görmek mümkündür.

Demi ama aynen öyledir hocam;Doğru birdir;Tüm mubarek esma-i şerif kainata yansımıştır tüm heybet ve nuruyla ;

Gece,gecelerimiz;

Esmayla nurlanan geceler,

Geçmiş ve geleceğe dair her ne var ise, günah ve pişmanlıklarımız, kalbimizden ve kafamızdan geçen bir çok duygu, sessiz bir zamanda, kendimiz ile baş başa kaldığımızda ortaya çıkar, kendini belli eder. Bu yüzden kendimizi sorgulamak ve yargılamak için seçeceğimiz en iyi vakit, gecenin en orta yeridir.
Gece, gündüzün saklamaya çalıştığı bütün günahları, eğreti düşünceleri, yabanıl fısıltıları deşifre eder. Uzun soluklu, sessiz ve tenha tefekkür saatleridir gece. Gecenin hikmeti, tefekkür ve tövbe ile neşet eder.

VE TEVVAB OLAN ALLAH (c.c) TEVBE KAPISINI ARALAR BU NADİDE ANLARDA;

ve nasiplenmek isteyen edeble çalar usulca tevbe kapısının tokmağını;

ben geldim eli boş boynu bükük;.....
 
Üst