Bediüzzaman,
rivayetlerde gelen eşhas-ı ahirzamana ait haberlerin
mühim bir kısmını
ve hürriyetten evvel İstanbul'da tevilini söylediği
hadîslerin ihbar ettiği ahirzamanın dehşetli şahıslarının
âlem-i İslâm ve insaniyette zuhur ettiğini görür.
Ve yine, gelen rivâyetlerden,
onlara karşı çıkacak ve mukabele edecek olan hizbü'l-Kur'an hakkında,
"O zamana yetiştiğiniz zaman, siyaset canibiyle onlara galebe edilmez;
ancak mânevî kılınç hükmünde
i'caz-ı Kur'an'ın nurlarıyla mukabele edilebilir"
tavsiyesine müracaatla,
Ankara'da teşrik-i mesai edemeyeceği için,
kendisine tevdî edilmek istenen mebusluk,
Darü'l-Hikmeti'l-İslamiye gibi Diyanetteki azalığı,
hem Vilayat-ı Şarkiye Vaiz-i Umûmiliği tekliflerini kabul etmez.
Kendisini fikrinden vazgeçirmek için çalışan
ve Ankara'dan ayrılmamasını rica için istasyona kadar gelen
bir kısım mebusların da arzularına uyamayacağını bildirerek,
Ankara'dan ayrılır, Van'a gider.
Ve orada hayat-ı içtimaiyeden uzaklaşarak Erek Dağı eteğinde,
Zernebad Suyu başında bir mağaracıkta idame-i hayat etmeye başlar.
Tarihçe-i Hayat - 132
