durmuþ göktekin
Active member
SOĞUK BİR TEMENNİ!
(Kendine iyi bak) ağızlara sakız olmuş, çiğneniyor. İnsanların kolayına geliyor. Yavan, yalın, itici, samimiyetsiz, sahipsiz, renksiz, içi boş, değerlerimizden uzak, rengimizden, özelliklerimizden, bir şey taşımayan, istenmeden gelip dilimize dolanmış, dolanmakla kalmamış, gitmemekte ısrar eden, bencil bir sözcük. Her karşılaşmadan sonra ayrılırken tekrarlanıyor. Sanki dillere virt olmuş (İyi bak kendine. Haydi, kendine iyi bak) Ben kendime iyi bakacaksam sen neden varsın, ben neden varım. Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için değil miyiz? Niçin toplum halinde yaşıyoruz? Herkesin kendine yetmesi gibi bir kabiliyeti var mı? Bunlar düşünülmeden ezbere söylenen bir söz!
Bunu söyleyenler bir içtenlik duymuyor. Diliyle beyni arasında bir irtibat kurmuyor. Ezberlenmiş bir ifade (kendine iyi bak) bir anlamı, derinliği bulunmuyor. İlk anda iyi bir dilek, hoş bir uğurlama gibi görünüyor. Sanki içinde sevgi ve ilgi ifadesi varmış gibi duruyor. Sözde muhatabımıza önem veriyormuşuz ve üzerinde titriyormuş gibi bir görüntü var. Yani Allah’a emanet ol, güle güle, hoşça kal, sağlıcakla git… demek istiyoruz. Ama düşünemediğimiz için böyle de söyleyemiyoruz. Sadece vedalaşmalarda ayrılışlarda bir şeyler söylemek istendiğinden, (kendine iyi bak) deyip muhatabı kendimizden uzaklaştırıyoruz.
Kendimize uygun bir değer ifade eden sözcükleri düşünemiyoruz. Bizi biz yapan değerleri bulamıyoruz. O sırıtkan orta malı söz çıkıveriyor ağzımızdan (hadi kendine iyi bak) Hiç sevmedim bu sözü. İçtenlik ve samimiyet bulamadım. Bana hakaret gibi geliyor. Yani haydi benden uzaklaş git. Benden sana fayda yok başının çaresine bak. İstesem de sana bakamam sen kendine yetmeyi öğren. Sen gittiğinde benden bir şey eksilmeyecek. Düşüncemde sen olmayacaksın. Ben hayatımı sen de kendi hayatını yaşayacaksın. Kendine iyi bak, başının çaresine bak, der gibi bir şey. Böyle anladığım için; ayna bulduğum zaman iyi bakıyorum cevabını veriyorum. Böyle soğuk ve samimiyetsiz bir sözcük bir gün benim de ağzıma girer korkusundayım.
Dostlarım ve arkadaşlarımla aramızda her sözün bize ait değerler taşımasını isterim. Renkleri bize ait olsun. Manası bizi anlatsın, sıcak ve samimiyet çağrıştırsın. Kendi sözlerim, temenni ve dileklerim olsun, dualarım olsun isterim. Kalplerimiz sözlerimizin sıcaklığını taşısın isterim.
Kendine iyi bak sözünü söyleyen muhatabıma ne söyleyebilirim ki? Muhtaç olduğum bir zamanda onu nasıl haberdar edebilirim? Yalnızlığın ağırlığı altında yıkılıp kaldığımda kimi haberdar edeceğim? Sana ihtiyacım var sözüne yer bırakmamıştı zaten. (Haydi, kendine iyi bak) demişti. Baktım, kendime yetemedim. İkinci bir şahsa ihtiyacım oldu, ne yapacağım o zaman? Yalnızlığımla baş başa kalmış olmayacak mıyım?
Kendine yetme çağının ortak sözü; (kendine iyi bak) cümlesinin ardından, birbirimizden biraz daha uzaklaşıyoruz. Her uzaklaşmanın sonu yaklaşmak olacağından bir gün olup birbirimizle buluşacak, uyduruk ve yapay bir hayatın bizi mutlu etmediğini anlayacak ve kendi değerlerimize döneceğiz, İnşallah…
01. 07. 2012
Durmuş Göktekin
